Haunted School

Hoofdstuk 1

'Goed. Dus als je de wortel van 16 neemt. Kom je dus uit op.. ' Mevrouw Wilde werd onderbroken door de bel.  Leerlingen stormde het lokaal uit en vluchtte naar hun kamers.  Luna en Claire kwamen erachteraan. 'Ik heb veel lessen meegemaakt, ' begon Claire. 'Maar deze?  Vreselijk!  Mevrouw Wilde is zo'n kwakkerd!' Luna lachtte. 'Wiskunde is ook gewoon saa.. Oh sst.  Daar komt Thomas.' Thomas. Wel de bekendste jongen uit de klas, volgens Luna dan. Hij heeft donkerblond haar en groene ogen. Veel meisjes zien hem wel zitten. Behalve Claire. 'Het kakkertje' zegt ze dan. 'Hoi Thomas!' Riep luna met een trillend stemmetje. Thomas keek niet op. Hij liep met een strak gezicht door. 'Aha, het kakkertje vind zich weer te goed voor deze wereld.' Mompelde Claire en ze draaide met haar ogen. Luna zuchtte. 'Laten we maar naar onze kamers gaan.' 'Hang je niet zo op aan die gast,' zei claire. 'Hij is het niet waard. Echt niet!' Luna liep door. Claire bedoelde het goed. Dat wist ze. Maar soms kon ze ook wel heel makkelijk praten. Zij had nooit ergens geen last van. Van jongens en die zaken. Luna deed de deur van hun kamer open en liet haar op haar houten bed ploffen. De kamer was donker en oud. Net als de rest van het gebouw. Vroeger was het een weeshuis. Inmiddels is het omgebouwd tot kostschool waar kinderen vanaf 14 jaar terecht kunnen. Luna zat er vanaf haar 15de. Haar ouders zijn in Rusland. Luna wilde niet mee. "Ik heb hier vrienden en ik ken de taal niet." Zei ze. Nu zit ze hier. Samen met Claire en andere klasgenoten. Maar Claire is toch wel haar beste vriendin, en kamergenoot. Ze zit ook nog met een ander meisje op de kamer. Elis. Maar die is doodsaai. Die zit altijd met haar koptelefoon op. Vreselijk. "Luna... luna! Kom je mee naar beneden?" "Ja is goed. Wat eten we vanavond eigenlijk?" "Spinazie met aardappelen." Antwoorde Claire. "Alweer?" Vroeg Luna die samen met Claire de kamer uitliep naar beneden. "Eergisteren hadden we dat ook al." "Hopen dat het beter is als eergisteren," lachtte Claire. "Dat was ijskoud en hartstikke bitter!" "Net als mevrouw Wilde," grapte Luna en ze liep de eetzaal in. Het was rumoerig, druk, maar dat veranderde meestal als de docenten binnen kwamen. Die waren zó streng. Je moest als je te druk was direct naar je kamer en er de hele tijd blijfven. Luna had het één keer meegemaakt. Ze kende nu elk plekje in haar kamer. "De rij is nu nog kort, dus als we opschieten..." Begon Claire "Goed idee," Zei Luna en ze liep met Claire naar de rij voor de kantine. Thomas stond voor ze. "Hé, daar is het kakkertje." Riep Claire. Zo hard dat Thomas het makkelijk kon horen. Maar dat was volgensmij ook Claires bedoeling. Thomas keek geërgerd achterom. "Haha, zag je zijn gezicht?" Fluisterde Claire. Luna glimlachte maar. Een tijdje later waren ze aangekomen bij de voorkant van de rij waar ze spinazie kregen opgeschept en ze liepen naar de tafel achter in de eetzaal. "Daar is Elis." Fluisterde Luna tegen Claire. "Met haar koptelefoon! Wat voorspellend! Dat had ik echt niét verwacht!" Riep Claire sarcastisch. Luna lachtte, "Sst, straks hoort ze je nog!" "Door haar muziek heen zeker!" Lachtte claire. "Ja oké, dat is onmogelijk." Zei Luna terwijl ze de spinazie met moeite door haar keel kreeg.