Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|

♣️38♣️ Son Kez!

"Beni boş ver senden ne haber haberlerini aldım." karşılıklı koltuklara oturduğumuzda derin bir iç çekti.

"Mevzu o kadar kötü ha?"

"Kötü ne demek kız bana abi diyor."  Şaşkınlıkla kaşlarımı çatsam da ardından gelen kahkaha isteği şaşkınlığımı kenara atmıştı. Ayakta dikilen Mete'ye baktığımda yüz ifademi silip yerimden kalktım.

"Bana sarışın miniği buluyorsunuz! Otogarlara uçak bileti satan yerlere bakın! Onu istiyorum Mete, yanında ki iti de getirin!"

"Peki, abi" diyerek salondan çıktığında kendimi koltuğa tekrardan sere serpe attım,

"Sarışın minik kim?" Demirin sesini duymamla irkildim, bakışlarım bir an donsa da kendimi hemen toparlamıştım.

Unutmuştum, iki saniye içerisinde Demirin varlığını hatırlayamamıştım. Şansı geri getirtmekle iyi mi yapıyordum? Ya onu da unutup büyük zarar verirsem? Gözlerimi kapatıp başımı ovuşturduğumda sesini duydum.

"İyi misin?"

"Bilmiyorum."

"Oğlum yüzün bembeyaz oldu lan?! Kalk hastaneye gidelim de baksınlar."

"Gerek yok nedenini biliyorum." Sıkıntıyla nefes verip sehpanın üzerinde duran ilaç kutusunu alıp minicik ilacı ağzıma attığımda Demir bana bakıyordu.

"O ne için?"

"Önemli bir şey değil birazdan düzelirim.." koltuğa oturacağım sırada dengemi kaybedip sendelememle birlikte Demirin kolunu hissettim. 

"Yat şöyle, iyi değilsin sen." Koltuğa uzanıp gözlerimi kapattım. Başım adeta zonkluyordu.

"Neyin var senin?" kulaklarımın uğuldamasından Demirin sesini az da olsa duyabilmiştim. Sorusuna cevap vermeden gözlerimi kapatıp yatmaya devam ettim.

...

Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Başım da ki ağrı kendisini hafiften belli etse de akşam ki kadar ağrımıyordu. Yavaşça koltuktan doğrulduğumda yan yana oturup derin sohbet içinde olan Demir ve Cahit'i gördüm. Genzimi temizlediğimde dikkatleri üzerimde toplanmıştı.

"Abi? Nasıl hissediyorsun?" 

"Çok zevk aldım Cahit, tavsiye ederim." Sırıtarak konuştuğumda sitemli şekilde bana baktı.

"Bu durumda bile espri yapabiliyorsun ya helal olsun!"

Ayağı kalktığımda sehpanın üzerinde duran kâğıtlar adımlarımı oraya yönlendirmeme neden olurken arkamdan Cahit'in sesini duydum.

"Nevşehir'deymiş." Orada ne işi vardı ki? Akrabası bile yoktu! Aklıma kötü düşünceler gelmeye başlamışken kendimi sakin tutmaya çalışıyordum.

Ulan yoksa Hayal doğru mu söylüyordu?

Yok oğlum saçmalama, Ne sevgilisi? Senin miniğin yapmaz öyle şeyler!

Yapmaz deme? Yok, yok yapmaz, sadece 1hafta ayrı kaldık. Ben yapmadıysam o da yapmaz!

Ya yaparsa?!

"Bir bok yapamaz siktir git şuradan!" diyerek bağırdığımda Demirle Cahit yerinden sıçramıştı.

"Karan? Kiminle konuşuyorsun?" Demirin sorusu karşısında Cahit kahkaha atarken ters ters bakıp söylendim.

"Ebenin ki ile!"

"Yaptığı hatadan sonra yengeyi kaybedip kaybetmediğini düşünüyor!" Cahit'in iğneleyici cümlesinden sonra ilaç kutusunu cebime atıp kapıya doğru yürüdüm.