Sirius Black ~ Black and White 《Voltooid》

Hoofdstuk 6

'Wat is er met jullie gebeurd?!' riep ik uit. Madam Pomfrey rende naar de jongens toe en hielp Remus in een bed. Op dit moment leek hij meer dood dan levend en Madam Pomfrey sloot de gordijnen rondom hen. Ik liep naar James en Sirius toe, die doodmoe op een stoel neerzakten. 'Wat is er aan de hand? Wat hebben jullie gedaan?'. James zuchtte diep en probeerde zijn ademhaling in orde te krijgen. Sirius veegde wat zweet van zijn voorhoofd en haalde een hand door zijn haar.

'Dat kunnen we ook aan jou vragen, White' antwoordde Sirius. 'Wat doe jij hier zo vroeg in de ochtend?'. Ik schuifelde ongemakkelijk heen en weer.

'Ik had, uh, mijn maandelijkse probleempje' zei ik schaapachtig. Peter keek verschrikt op.

'Wacht?! Ben jij ook een weerwolf?!' riep hij uit. Sirius en James sprongen direct op en gooiden kussens naar Peter's hoofd.

'Jij idioot!' riep Sirius. 'Ze is gewoon ongesteld!'. Peter kroop weg achter een bed en de overige twee jongens keken me aan.

'Ook een weerwolf?' herhaalde ik in een trans. 'Is... Remus...'. James knikte. Ik keek naar het dichte gordijn en ik voelde een vlaag van medelijden opkomen. 'Arme Remus'.

'Je mag het tegen niemand zeggen!' zei James beschermend. 'Zelfs niet tegen Lily!'. Ik legde mijn hand op mijn hart en knikte snel.

'Geen zorgen. Zijn geheim is veilig bij mij'. Ik kreeg nu de kans om de jongens beter te bestuderen. James had een gesprongen lip en een blauw oog. Sirius had een snee op zijn wang en zat onder de modder. Peter was er wat beter vanaf gekomen. Hij had nergens last van. Madam Pomfrey kwam gehaast van achter het gordijn tevoorschijn. Ze nam wat nieuwe medicijnen uit haar kasten en haastte zich weer terug.

'Kind, nu je hier toch bent, kun je vast helpen met de andere jongens. Zorg dat hun wonden schoon zijn' riep ze snel. Ik knikte, ook al kon ze me niet zien, en liep naar de kasten. Ik haalde er een doek uit en hield deze onder de kraan. Ik kneep de doek goed uit en liep ermee naar James.

'Wil je het zelf doen? Of zal ik het voor je doen?' vroeg ik aan hem.

'Het lukt zelf wel'. Hij nam de doek uit mijn hand en hield hem tegen zijn lip. Vervolgens herhaalde ik het proces. Ik nam een nieuwe doek uit de kast, hield het onder de kraan en kneep het goed uit. Ik hield de doek voor Sirius' gezicht, maar hij nam het niet aan.

'Ik wil dat jij het doet'. Ik zuchtte diep en rolde met mijn ogen.

'Natuurlijk, prinses'. Heel voorzichtig hield ik de koude doek tegen Sirius' wang. Zijn gezicht verkrampte onder mijn aanraking en hij wendde zich van me af.

'Dus... Jullie letten op Remus tijdens zijn transformaties?' vroeg ik om de stilte te doorbreken. James maakte een bevestigend geluidje. 'Dat is aardig van jullie'.

'Verbaast dat we ook aardig kunnen zijn, kitten?' grijnsde Sirius.

'Stop met die bijnamen' gromde ik, terwijl ik net iets te hard over zijn wond ging met de doek.

'Au! Rustig maar. Ik probeer een leuke sfeer op te bouwen' antwoordde hij. Ik haalde mijn wenkbrauw op en keek hem aan.

'Als je een leuke sfeer wilt creëren, ga dan gewoon weg. Dan is het een stuk leuker voor ons'. James grinnikte en Sirius deed alsof hij geschokt was.

'De kitten heeft klauwen' lachte hij. 'Dat vind ik wel leuk... en uitdagend'.

'Haal je maar niets in je hoofd' zei ik terwijl ik naar de kraan liep om de doek te verschonen. 'Ik ben nog steeds boos op jou'. Sirius zuchtte.

'Nog steeds? Ah, kom op' zeurde hij. 'Ik deed het voor je eigen bestwil. Ik ben toch veel leuker dan die Ravenclaw gast?'.

'Ik vind van niet' zei ik op een betweterige toon.

'Waarom niet?'. Ik keek in zijn ogen en zag een gelijkenis met een kleine puppy. Zijn onderlip pruilde lichtjes en ik smolt een beetje.

'Omdat jij het leuk vindt om andermans relatie te verpesten. Je speelt met gevoelens en dat accepteer ik niet'. Ik gooide de doek naar Sirius en liep de ziekenzaal uit.

'Hoe kan ik het goed maken?!' riep Sirius me na.

'Verzin maar iets'.

[A/N]

Mensen (en eenhoorns). School is begonnen, dus het leven is weer zwaar. Mijn updates worden waarschijnlijk iets onregelmatiger, omdat ik super lang moet reizen om überhaupt op school te komen. Ik hoop dat ik er natuurlijk nauwelijks last van heb, maar ik kan niets beloven.

Love you en dikke kus,

ClementineCarson