{Louise}
Nathan begint wakker te worden. Snel roep ik de dokter. Hij staat nu naast het bed. "Hey Nathan" zegt hij. "Hallo"? Nathan gaat recht op Zitten. "Nee nee.......ga maar rustig liggen". Zegt de dokter. Nathan doet wat hij zegt. "Wat is er gebeurd"? Vraagt Nathan. "Chris werd in elkaar geslagen.......en jij hebt je voor hem opgenomen" zeg ik trots. Nathan begint de dokter. "Je hebt een lichtelijke hersenschudding, en je neus is gebroken". "We hebben hem al wel recht gezet". "Maar........hoe gaat het met Chris"? "Hij heeft hier en daar wat blauwe plekken". "Hij is nu in gesprek met de politie". "Hij is er al" zegt de dokter.
{Chris}
Ik kom de kamer van Nathan binnen gelopen. Mijn moeder en de dokter staan rond het bed. Ik kijk blij en een meteen naar het bed. Nathan is wakker. "Hey" zegt hij. "Heey". "Dankjewel dat je het voor mij opnam". Zeg ik. Nathan glimlacht en zegt "Geen probleem". "Wanneer mag hij uit het ziekenhuis....dokter"? Waarop hij antwoord "over 5 dagen, en als het goed gaat over 2 á 3 dagen"! "Als jullie me nodig hebben, dan kunnen jullie mij roepen". Zegt dokter Hulsman, en hij loopt de kamer uit. "Hoe ging het gesprek met de politie"? Vraagt mijn moeder. "Wel goed". "Mooi zo" zegt Nathan.
(Dit hoofdstuk was niet zo lang maar ik had gewoon zin om heel even wat te schrijven)
(Tips? Laat het weten)
200+ woorden
YOU ARE READING
Nothing is More
AdventureEen 17 jarige jongen genaamd Nathan woont samen met zijn moeder en zijn broertje Chris van 7 op straat. Wat zal er gebeuren? Zoveel vragen en zoweinig antwoorden.
