Psycho (Dutch translation)

Hoofdstuk 1

Het laken dat men de nacht noemt had zich zojuist gevestigd in de lucht boven de Agoura Hills, diepe tinten paars en rood samensmeltend met de diepblauwe terwijl de handen van de klok half acht bereikten. De geur van verwerkte boter die meer dan rijkelijk op goedkope popcorn was gegoten, vulde de lucht toen Carissa de cinema naderde. Ze kromp ineen en bracht haar arm omhoog om haar neus af te weren van de verschrikkelijke geur in de hoop dat het afgezwakte parfum van waspoeder dat zich op haar jas bevond, in staat zou zijn om het overdadige vet dat rondhing te overtreffen- dat deed het niet. Ze wou het niet toegeven, maar ze was dat type dat haar eigen eten meesmokkelde in de bioscopen. Er was geen enkele kans dat ze ooit betrapt zou worden op het binnenwerken van dat smerige cinema snoepgoed.

Ze had al bijna vier uur in de rij gestaan om haar ticket te bemachtigen voor From Famished to Fame, een roman-verdraaide-blockbuster-hit die ze al tien keer had gelezen, kaft tot kaft voordat ze hoorde over zijn verfilming die zelfs van de moeilijkst critici een staande ovatie verdiende. Het was vrijdag, première van de film, en ze was vastbesloten om hem te kijken op een of andere manier.

De wachttijd was niet zo erg als ze had gedacht, op een lange heer met een bedeesde grijns die de hele tijd juist voor haar stond, na. Hij had allereerst voorgestoken om achter een vriend te gaan staan, wat haar ten zeerste razend maakte, maar haar irritatie verdween snel vanaf het moment dat ze het onheil zag in het stralende groen van zijn ogen. Ze observeerde hem in stilte, hoe hij zijn lange, schrale vingers door zijn chocolade kleurige krullen op zijn hoofd haalde, hoe hij zijn onderlip tussen zijn tanden nam wanneer hij aan het nadenken was over iets, en hoe de geur van zijn cologne zo nu en dan haar richting opdreef telkens de deuren van het theater die aangesloten waren met de wachtrij openden, waardoor windvlaagjes zijn geur naar haar toe voerden en haar omhulden in een cocon van ruggengraat-tintelend comfort. Wervelingen van inkt vanonder zijn wit t-shirt dreven de spot met haar ogen. Ze merkte een vooral grote plek inkt op zijn onderlijf op, hoewel ze niet zeker wist wat het was. Zijn brede schouders en lang, mager lichaam waren het perfecte doek voor welke fantasie haar kleine geest dan ook kon oproepen. Hij stak uit boven haar, op zijn minst -als het al niet meer was- 1 meter 80 hoger dan de grond.

Een beschuldigend en beschaamd gevoel bestormde haar van alle kanten toen ze zichzelf betrapte op het staren naar hem, voor de derde keer in het laatste uur, en voor wat wel de miljoenste keer leek that ze haar blik op hem had geslaan die avond. Stomme Carissa, dacht ze, een man zoals hem? Single? Je bent te naief.

Maar de bedroefde stemmen werden gestild door het zicht van zijn vingers die over de rondingen van zijn lippen gleden toen hij vermaak vond in iets dat zijn vriend zojuist had gezegd. Ze kon niet anders dan zich afvragen hoe die slanke vingers zouden voelen tegen haar huid; zouden ze haar strelen op een manier die andere mannen niet konden? Zouden ze hun weg vinden tot in de kleine spleetjes van haar lichaam waar zelfs zij geen weet van had? Zouden ze blijven na spoken langs de kanten van haar taille en hun weg naar beneden werken tegen het vuur in haar binnenste, wat haar kippenvel zou bezorgen? Waren ze ruw, of waren ze teder? Zouden ze haar plagen? Zouden ze haar behagen? Ze zagen er getraind uit; Multi-getalenteerd; alsof ze toebehoorden aan een buikspreker- er was geen twijfel aan dat hij elke vrouw kon onderwerpen op diezelfde manier.

Een angstaanjagend scenario kwam in haar hoofd; één van hun zittend naast elkaar in de cinema, aangenaam de film aan het kijken. Plots, uit een of andere gedurfde aantrekking, glijd zijn hand over het olijfkleurige vlees van haar dij. Het blijft juist boven haar knie liggen, onder de zoom van haar rok, kleine cirkels aan het tekenen in haar huid. Het was een gevaarlijke daad- iemand zou hun kunnen zien! Iemand zou hun promiscue gedrag uitwijzen! Ze wou het uitschreeuwen "Stop! Pervert! Hou je handen thuis!", maar niemand leek haar kluchten op te merken, en ze kon niet ontkennen dat het misselijkmakende voelde; weerzinwekkend; absoluut... goddelijk? Zijn hand dwaalde over haar been, die verrukkelijke grijns nogmaals verschijnend op zijn gezicht wanneer hij recht in haar nieuwsgierige, amandelvormige, hazelbruine ogen staarde. Ze wriggelde in haar zetel, maar zijn ogen leken te zeggen, "Waar dacht jij naartoe te gaan?". Dus bleef ze stil, als een kleine puppy die men basis commando's aanleerde zou doen, en liet zijn hand omhoog wagen, hoger en hoger tot haar adem stokte in haar keel toen hij niet meer hoger kon reiken. Ze greep de armleuning stevig vast, alsof één aanraking van hem op de juiste plaats haar omhoog zou schieten naar de maan, en wachtte de ontrafeling van haar krankzinnigheid af. Ze had de plotse neiging om haar benen te kruisen; haar gezicht liep rood aan; haar huid werd heet; ze was meer dan gewoon beschaamd- ze voelde zich vernederd. Hij merkte het op, haar reacties nauwkeurig aan het onderzoeken, en wrikte ze van elkaar om een betere toegang te krijgen.