More Than 5 Seconds of Summer 3 «Dutch 5SOS fanfiction»

Hoofdstuk 26

''Uiteraard, neemt u plaats,'' vertelt ze mij en Alex terwijl ze naar de stoelen wijst die aan de glazen tafel staan. Alexia en ik gaan beiden naast elkaar aan de tafel zitten en de mevrouw doet hetzelfde.

''Oké, en heeft u voorkeuren wat betreft de vorm, smaak, het kleurenthema, de indeling en hoogte van de taart?'' Ik laat het even over me heen komen, dat zijn wel heel veel vragen.

''Nou, iets met chocolade zou wel erg fijn zijn, voor de rest had ik nog geen specifieke ideeën,'' antwoord ik eerlijk. Ik heb echt nog geen idee wat ik me moet voorstellen bij mijn bruidstaart, ik dacht dat het gewoon standaard voorbeelden zouden zijn. Verkeerd gedacht.

''Ah, juist. Ik zal kijken wat ik voor u kan doen,'' zegt de vrouw voor ze weg tippelt op haar stiletto's. Ik zucht en leun met mijn armen op de tafel.

''Waar zijn we nu weer beland?'' Vraag ik me hardop af. ''Dit wordt nog lachen,'' Alexia moet moeite doen om niet mee te grinniken, aangezien de mevrouw, die ons overigens nog niet eens haar naam heeft verteld, ons waarschijnlijk kan horen.

Na zo'n vijf minuten komt de mevrouw terug met wat plaatjes in een album.

''Dit is wat we hebben met chocolade,'' zegt ze dan als ze het boekje voor me neerlegt. Oké, ik had me het taarten proeven toch iets anders voorgesteld. Ik had me zeg maar voorgesteld, dat we ook daadwerkelijk taart zouden gaan proeven.

''Maar hoe weet ik nu of de taart lekker is, als we er een kiezen?'' Vraagt Alexia precies wat ik in m'n hoofd had.

''Al onze taarten zijn lekker,'' zegt de vrouw dan arrogant voor ze haar telefoon pakt en doet alsof ze iemand moet bellen. ''Maar kunnen we dan echt niets proeven?'' Vraag ik verbaasd. ''Hoe moet ik ooit een taart kiezen als ik niet weet hoe hij smaakt?''

De vrouw kijkt geïrriteerd op. ''Zeg luister, ik ben geen banketbakker, ik werk in de winkel. U kiest er een uit het album, of u doet het niet,'' ik ben weer stil en de mevrouw loopt weg met haar telefoon aan haar oor.

''Trut,'' mompelt Alexia terwijl ze het boekje naar zich toe trekt. ''Nou, laten we eens even gaan kijken naar deze verrukkelijke taarten,'' ze spreekt het woord verrukkelijk heel bekakt uit en ik moet moeite doen om niet te gaan lachen.

''Laten we dat inderdaad maar doen, uiteraard,'' zeg ik, de vrouw haar stem imiterend. We bladeren door het boekje heen en zien hele kunstwerken van taarten. Sommige zijn wel vijf verdiepingen hoog en volledig gevuld met suikerbloemen. ''Ieuw, dat is wel heel erg over de top,'' zegt Alexia terwijl ze naar een lichtroze taart met allemaal hartjes van glazuur wijst.

''Mee eens, ik wil iets wat wat simpeler is,'' zeg ik. ''Maar dat ben ik nog niet tegen gekomen,'' na zo'n twintig bladzijdes ben ik het dan ook spuugzat.

''Ik wil geen taart met vijf lagen, ik wil geen bepaald artistiek kleurenthema, ik wil niet nu al nadenken over de indeling van de taart. Ik wil gewoon dat hij lekker is en dat hij er leuk, maar simpel uitziet,'' mompel ik geërgerd.

''Dan vrees ik dat u hier niet aan het juiste adres bent,'' zegt de vrouw, die blijkbaar weer was komen opdagen. ''Ik wilde u van te voren al waarschuwen dat deze winkel misschien niet geschikt was voor mensen zoals u,''

''Mensen zoals ik? Wat houdt dat überhaupt in?'' Vraag ik haar met een opgetrokken wenkbrauw. ''Jonge mensen... Mensen met een iets minder hoge... Komaf,'' zegt ze dan met opgetrokken neus.

''Met minder hoge komaf? Zeg, ik ben dan misschien niet de gravin van weet ik het wat, maar ik ben nog steeds een mens hoor. Een mens, met gevoelens,'' snauw ik haar toe.

''Wat ik probeer te zeggen, is dat onze winkel misschien een beetje te hoog is gegrepen voor uw... Prijsklasse,'' dat was de druppel.

''Hoe rottig ik het dan ook vind om dit te zeggen, ik kan het me wel veroorloven om hier een taart uit te zoeken. Ik wil het gewoon niet, omdat deze zaak gerund wordt door een snobistische kwal die enkel het slechte van mensen inziet en niet eens EEN VERDOMDE TAART KAN BAKKEN! Ik ben weg, kom Alex,'' in mijn uitbarsting pak ik Alexia haar arm en trek haar mee naar de uitgang, wat ze helemaal niet erg lijkt te vinden.