... Again ... [Jingyu X Weizhou]

Chapter 2

"พวกนายหัวเราะอะไรกัน? ฉันมีของใหญ่แถมแข็งแรงกว่านี้อีกนะเว้ย"

สื่อหลางทำท่าเหมือนจะโชว์ของข้างล่างด้วย เขาเริ่มปลดเข็มขัดออก นั่นทำให้เพื่อนที่นั่งอยู่ทั้งฝั่งซ้ายและขวาลุกขึ้นมายั้งเขาไว้แทบไม่ทัน พวกเพื่อนผู้หญิงที่นั่งห่างไปไม่ไกลต่างปิดหน้าปิดตา พลางด่าสื่อหลางไปด้วย

ผมหัวเราะจนท้องแข็งอย่างไม่ได้เป็นมาหลายปี

แต่เสียงหัวเราะก็ผมก็มีอันต้องสะดุด เมื่อผมได้ยินเสียงใครสักคนทักผู้มาใหม่ที่หน้าประตูร้าน ...

"อ้าว .. โจวโจว เพิ่งมาถึงเหรอ?"

ผมหันไปมองทางต้นเสียงโดยอัตโนมัติ

รอยยิ้มที่ผุดบนใบหน้าค่อยๆเจื่อนลง

หัวใจผมเหมือนหยุดเต้น ทันทีที่ได้เห็นว่าเขากำลังยืนอยู่ตรงนั้นจริงๆ

และเหมือนความพยายามตลอดสี่ปีของผมจะพังทลายลง เมื่อดวงตากลมโตคู่นั้นสบเข้ากับผมที่กำลังมองอยู่พอดี

ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เหมือนเขาก็ตกใจที่เจอผมเหมือนกัน

ความรู้สึกที่ผมเฝ้าเก็บมันเอาไว้ให้ลึกที่สุดในใจกำลังล้นทะลักออกมาในเสี้ยววินาทีที่เราสบตากัน

แล้วเขาก็เบือนสายตาไปทางอื่นเมื่อเพื่อนของเขาอีกสามคนเดินเข้ามาในร้าน

ผมมองตามเขาตั้งแต่หน้าร้านจนกระทั่งเขานั่งลงบนเก้าอี้อีกมุมหนึ่งของโต๊ะที่ห่างจากตำแหน่งของผมไปไกล

"เฮ้ย ไหวป่าววะ ?"

แรงบีบเบาๆที่ไหล่ทำให้ผมเลื่อนสายตามาที่เสี่ยวมู่ที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาเป็นคนเดียวที่เคยรู้สถานะของ ผมกับสวี่เว่ยโจว มาก่อน

ผมพยักหน้ารับนิ่งๆและพยายามทำตัวตามปกติ

ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่

รู้แค่ว่าผมไม่สามารถบังคับสายตาตัวเองให้มองไปที่อื่นได้เลยนอกจากเขา