'สวมมันไว้ และฉันจะอยู่กับนายทุกที่
จีวอน'
ใบหน้าหวานระบายยิ้มออกมาทันทีที่ได้อ่านข้อความ นิ้วเรียวลูบตามขอบของจี้ที่ห้อยอยู่กับสายหนัง ยุนฮยองเพ่งมองพินิจสัญลักษณ์ของจี้ เนื้อโลหะมันเงาทำเงิน รูปร่างดูธรรมดาไม่มีลวดลายอะไรหวือหวา ปลายบนสุดของสามเหลี่ยมรูปสมมาตรต่อเข้ากับขั้วห้อยสายหนัง โดยภายในมีวงกลมคล้องติดทับซ้อนอยู่ตรงกลาง
เขาไม่รู้ว่ามันสื่อถึงอะไร แต่เมื่อมันมาจากจีวอน เขาจะเก็บรักษามันไว้ด้วยชีวิต
และแน่นอนว่า พ่อกับแม่ของเขาจะต้องไม่ได้เห็นมัน
แต่กลับเห็นอย่างอื่นแทน
ท้องฟ้าด้านนอกมืดครึ้มกว่าทุกที ทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลาห้าโมงเย็นเสียด้วยซ้ำ ภายในห้องนั่งเล่นไฟส่องสว่าง คนเป็นพ่อนั่งเอนหลังอยู่บนโซฟาตัวประจำที่ไม่มีใครกล้าแตะ ด้านข้างคือคนเป็นแม่รูปร่างเล็ก ยืนกุมมือสำรวมใบหน้าเรียบเฉย แต่ข้างในอกร้อนรุ่มเหมือนไฟไม่ต่างจากพ่อ
ยุนฮยองที่ถูกขัดจังหวะระหว่างการซ้อมเปียโนนั่งนิ่งหลังตั้งตรงบนเก้าอี้ด้านหน้าเครื่องดนตรีชิ้นใหญ่ ตาคู่สวยจ้องมองคนทั้งสองที่ไม่พูดอะไรกับเขามาสักระยะหนึ่งแล้ว มือที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นถอดแว่นสายตาออกก่อนจะใช้นิ้วชี้และโป้งกดลงตรงสันจมูก ส่วนมืออีกข้างถือกระดาษที่เขารู้จักมันเป็นอย่างดี
จดหมายรายงานผลการเรียน
"ไหนบอกฉันมาซิว่าเกิดอะไรขึ้น"
"เรื่องอะไรครับ ผมไม่เข้าใจ"
"ทำไมคะแนนสอบวิชาสังคมถึงได้เป็นแบบนี้"
YOU ARE READING
Therianthropy #ฟิคล่าบย
Fanfictionเราไม่ใช่ปีศาจ... เราไม่ใช่ครึ่งคนครึ่งสัตว์... แต่เพียงแค่เราสามารถแปลงกายเป็นสัตว์ได้ ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ใช่มนุษย์
