UKALA (Askıya Alındı)

PEMBE NOT

Multimedyada bölümün sonundaki olayın geçtiği yer var.

Keyifli okumalar..

"Benim sevgilim,geçen gün Derin'in dediklerine kafanı taktıysan eğer onu benden daha iyi tanıyorsun sen.Kız kardeşi gibi görüyor o seni.Sadece Esilayı sevmediği için onu ezmeye çalışıyor aklınca.Burakla  birşey olsaydı eğer bundan senden önce benim haberim olurdu ve emin ol dikkatimi çekerdi de."

Aras yanıma gelip oturduktan sonra elini omzuma attı ve kulağıma fısıldamaya başladı.

"Özür dilerim ama inan buna pişman etmeyeceğim seni sadece normal davran."

Hala anlamak istemiyordu,böyle birşeyi yapamazdım.Sinirlendiğimi belli etmeden bize tuhaf bakışlarla bakan Hande'ye hafifçe sırıttım.Bu hareketimle az önceye göre daha rahat olduğunu hissettim.O da bana hafifçe gülümserken bir süre sonra bana değil de başkasına gülümsediğini anladım.Aras'a mı gülüyordu?Neler oluyordu burada?

"Arkadaş kavramını çok yanlış tanımlıyorsun piç kurusu.Elini kızın üzerinden çek!"

Hışımla oturduğum yerden kalkarken Hande'nin kime gülümsediğini anlamıştım.Bu hareketimle Aras da kalkarken Hande Burak'a sarıldı.

"Biliyordum,ben gittikten sonra kimseyi sevemeyeceğini biliyordum.Hem neden az önce öyle birşey dedin?Onlar sevgili değil mi yoksa?Burda neler dönüyor?"derken Burak'tan ayrılıp bir adım yaklaşmıştı bana.Ne demem gerektiğini bilmiyordum.Burak ise sinirli yüz ifadesiyle Hande'nin arkasından bana bakıyordu,gözlerimi ondan alıp Aras'a çevirdim.Onun ise yüz ifadesi daha farklıydı.Sanki bunu yapmak bu oyunu oynamak zorunda bırakılmış gibi hissediyordum kendimi.Fakat bunu yapmazsam Hande'nin üzüleceğini biliyordum ve de...Burakla aramızdaki bağın bir türlü kopmayacağını.

"Onlar derken?" sesi nerdeyse çıkmamış gibi söylerken sol elimi sıktım.Tırnaklarım avucuma batarken bir elin avucumu açmaya çalıştığını hissettim.Çok geçmeden bu ele sahip olan kişinin Aras olduğunu gördüm."Başka çaremiz yok." diyen gözlerine bakarken ne kadar da zorunda olduğumu bir kez daha anladım.Elimi tutmasına izin verirken gözlerimi kapadım ve derin bir nefes aldım.Gözlerimi açtığımda bu anı yaşamamak istemiştim ama öyle bir seçeceğim yoktu ne yazik ki.

"Aras,götür beni burdan."dedim kısık bir sesle.Aras bunu dememi bekliyormuş gibi memnun yüz ifadesiyle tuttuğu elimi çekerek beni bu şaşkınlık ve kırgınlık kokan ortamdan kurtardı.Adım atmaya bile zorlanırken Burak'ın yanından geçerken son bir kez gözlerine baktım.Artık sinirden çok kırgınlık dolu olduğunu hissettim.Tam bir hayal kırıklığı...

Gözlerimin dolduğunu hissediyordum,buna rağmen dik durmaya çalıştım.O bir saniyede gözlerine bakarken neler hissettiğini sanki gözlerinde görmüştüm.Spor salonundan çıkarken Hakan ile karşılanca durduk.Bizi görünce şaşkınlıkla bakarken bakışları ellerimize kayınca minnettar olduğunu belirten yüz ifadesiyle konuşmaya başladı.

"Buna pişman olmayacaksınız,size yemin ederim.Çok teşekkür ederim." diyip gülümsemesini genişletti.

"Herneyse,önemli değil."diyip Aras ile ellerimizin hala tutulu olduğunu farkedip elimi çektikten sonra sınıfa çıkmak üzere yol aldım.Merdivenlerden çıkarken Levent hocayı görünce derse girmek istemediğimden karnımı tuttum ve yüzümü buruşturdum.

"Esila,iyi misin?"

"Gerçekten çok özür dilerim ama sanırım bugün derse giremeyeceğim.Midem bulanıp duruyor eğer izin verirseniz.."

"Tabikide,seni tanırım bana yalan söyleyecek bir öğrenci değilsin.Arzu Hanıma bir görünmen yeterli.Dikkat et kendine.Voleybol seçimlerinde olanlar pek iyi olmadı ama iyi oynuyorsun.Derin sana söylemedi tahminimce ama artık takımdasın.Yarın antrenmanlara gelmen gerekiyor.Herşeyden önce iyileşmelisin tabi."