Plug In II (A Musical Story)

PiII 81 Never Gone

"Oo, wala ng bawian. 3 weeks lang naman eh kung yung iba nga eh years pa eh kinakaya pa nila weeks lang kaya? Pasensya na kung naging OA ako hehehe." Sabi ko.

"Yes! I promise na babalik din ako agad kaya maghintay ka lang." Tapos binuhat niya ako at inikot-ikot hahaha.

Pagkarating namin sa Room ng Mommy niya ay nakipagkwentuhan at kinamusta ko ito at tsaka namin kinain yung Cup Noodles kong dala. Hala, mga gutom na gutom parang hindi talaga kumain itong si Kean sa kaiisip sa akin haha.

Tapos si Tito naman yung dinalaw namin sa kabilang kwarto. Namayat si Tito marahil hindi siya masyadong kumakain. Ikaw ba naman ang madehydrate tingnan natin kung hindi ka manlata.

"Kean, kailan nga pala yung alis mo patungo sa America?" Tanong ko habang nakaupo sa couch.

"Tomorrow, aalis na ako bukas kaya nga iniisip ko kung makakaalis ba ako ng hindi nagpapaalam sayo." Sabi niya.

"Bukas agad-agad? Hindi ba pwedeng next week na lang? Mamimiss kita kasi masyado." Sabi ko.

"Ayun bumanat pa eh hahaha. Krissa I'm serious, kung next week pa iyan sana si Dad na aattend kaso hindi pa kaya ni Dad sa ngayon kaya ako muna papalit sa kanya." Sabi niya.

"Kung ganun pala, ienjoy na natin ang araw na ito. Tawagan mo ang Barkada at magdiwang tayo bago ka umalis bukas." Sabi ko at tinawagan naman niya.

Kean's POV

Naglalakad ako sa hallway upang lumabas at bumili ng makakain ng madatnan ko si Krissa. Iniisip ko kung ano ba ang pinunta niya dito at natuwa ako bigla ng yakapin niya ako at nagsorry siya sa kanyang maling nagawa.

Naiintindihan ko naman siya kung bakit ganun yung kanyang naging reaksyon at kanyang inasal hindi ko siya masisisi pero ang pinakainiisip ko talaga nung mga time na iyon ay paano kung umalis ako agad ng hindi niya alam na agad-agad? Ano magiging reaksyon nun?

Nang mapag-usapan na namin ang lahat at wala na kaming problema ay pinapunta ko rito yung barkada para magdiwang at ienjoy ang araw na ito.

Magdamag kaming nag-enjoy at hindi muna inisip ang pag-alis ko para walang ma-sad.

Kinabukasan.... 

Sa Airport....

Ito na ang araw ng aking pag-alis kaya naman hinatid ako ng Barkada dito kasama si Krissa. Maayos na yung kalagayan ni Mom kaso hindi na siya sumamang maghatid sa akin dahil aasikasuhin at babantayan niya si Dad.

Nagpaalam kami sa isa't isa na para bang napakatagal ko roon at hindi na muli kami magkikita-kita.

Fast forward.... 

Sa America....

Pagkarating ko rito ay enjoy at excitement ang nadama ko dahil ibang iba yung lugar na ito sa Pilipinas dahil sa sobrang lamig at umuulan pa ng snow kaya nice view. Madami kang pwedeng pasyalan.

Noon akala ko madali lang yung trabaho ni Daddy na makipagnegosotiate sa iba, ayun pala sobrang hirap at halos wala na akong pahinga. Ngayong naexperience ko ito ay mas naintindihan ko na kung gaano kahit magtrabaho at hanapbuhay para sa iyong Pamilya.

Namili ako ng mga pasalubong para sa lahat dahil ngayon ang uwi ko makalipas ang tatlong linggo. I'm so excited! Bago ako umalis papuntang Airport ay tinawagan ko si Mom at Krissa na ngayon ang uwi ko kaya magdiwang! Haha.

Sa Airport.....

Pagkaupo ko sa eroplano ay sinet ko na yung phone ko sa Airplane mode at nagpatugtog na lang ng Music.

( Yung pinapatugtog po niyang song ay Never Gone, nandyan siya sa gilid. )

Noong umandar na yung eroplano ay parang hindi maganda yung pakiramdam ko sa sinasakyan ko. Parang may something na mangyayari kaya alert ako at nagpray para maging safe.

Tapos sinabing maglalanding daw yung Eroplano dahil may sira ito. Maari daw itong magplane crash kaya sinuot ng bawat isa ang life vest para maging secure.

Dahil hindi ko alam kung ano yung mangyayari ay nagdasal na lang ako na gabayan ako at inangatan ni God at huwag niya akong papabayaan na iligtas niya ako. Not only me but us.

Tapos bigla na siyang sumabog at everything went black.

★★★★★★

Elmo's Note:

Nagplane crash ang sinasakyan ni Kean, ano na mangyayari? Makakasurvive kaya siya? O tapos na ang lovelife ng ating bida? Abangan .....

Word of God

A blind man once asked a wise man, "What is worse than losing your eyesight?"

The wise man replied: 

"Losing my vision.."

*risingservant*