Bloody Merry

Trzynaście świec

 Ustawiłem dookoła siebie świece w liczbie uważanej za najbardziej pechową. Swego czasu bardzo mnie interesowało, dlaczego akurat trzynastka jest tą przeklętą liczbą. Jak można by się domyślić, nie było tylko jednego wytłumaczenia tego przesądu — było ich tak wiele, że każdy znalazłby takie, które pasowałoby do jego światopoglądu.

Jesteś chrześcijaninem? To słuchaj! Podczas Ostatniej Wieczerzy gości przy stole było trzynastu — Jezus i dwunastu apostołów, a właśnie tym trzynastym był sam Judasz. Wszyscy wiemy, jaką rolę odegrał w życiu Jezusa... Ten mężczyzna uznawany jest często jako symbol zła i zdrady.

Interesujesz się nordyckimi wierzeniami i Wikingami? W takim razie na pewno zainteresuje cię historia boskiej uczty. Do dwunastu balujących dołączył się trzynasty, podły Loki — przybyły mimo braku zaproszenia. Samo wejście na imprezę mu nie wystarczyło, dlatego przekonał Hodura (czemu akurat jego, nie wie nikt, ponieważ wedle wierzeń był on niewidomy), aby cisnął strzałą w kierunku jego brata Baldura — kochanego przez wszystkich boga radości i piękna. Skończyło się to nie za ciekawie, bo strzała przeszyła go, powodując natychmiastowy zgon.

Wolisz fakty historyczne? Otóż trzynastego października tysiąc trzysta siódmego roku aresztowano Tempelariuszy niesłusznie oskarżonych o herezję, sodomię i bałwochwalstwo przez zadłużonego u nich króla Francji Filipa IV. Podobno, gdy na stosie płonął ostatni wielki mistrz zakonu, przeklął on zarówno króla Francji, obecnego papieża, kanclerza, jak i każdego, kto był świadkiem jego śmierci... A rok później wszyscy przeklęci wąchali kwiatki od spodu.

Co do piątku, nie wszędzie uważa się go za pechowy. Na przykład w Grecji, Rumunii i Hiszpanii za dzień nieszczęścia uznawany jest wtorek trzynastego.

Trochę tego jest, a to i tak nie są wszystkie teorie. Moim zdaniem piątek trzynastego jest pechowy, ponieważ wtedy urodziłem się ja. Dokładnie trzynastego sierpnia. Tego dnia była straszliwa burza, która zniszczyła pół miasta, więc jeżeli moje urodziny nie są powodem pecha piątku trzynastego, to na pewno potwierdzają teorie o jego pechowości. Nie dość, że burza stulecia, to jeszcze ja zacząłem nękać świat żywych swoją obecnością.

– Ałć.

Z zamyślenia wyrwał mnie płomień świecy boleśnie liżący moje palce. Pospiesznie zabrałem rękę, a poparzoną część ciała wsadziłem do ust. Po chwili ból minął, więc wyjąłem go i przyjrzałem mu się. Był delikatnie zaróżowiony, poza tym nie zauważyłem większych uszkodzeń. Szkoda.

– Przynajmniej mam za sobą pierwszą ofiarę z krwi – powiedziałem na głos, śmiejąc się cicho z własnego dowcipu.

W domu poza mną nie było nikogo, kto mógłby to słyszeć, więc mogłem gadać do siebie do woli bez strachu, że do pokoju wpakuje mi się rodzic i zapyta o to, co robię. Nie ma to jak plusy wyjazdów rodziców. Gdyby wiedzieli, że pod ich nieobecność bawię się w przyzywanie duchów, dostałbym niezłą pogadankę na temat moralności i tego typu rzeczy.

Spojrzałem w stojące przede mną lustro. Światło świec nadawało mojej śniadej, misiowatej twarzy nieco przerażającego wyglądu. Krótkie, sterczące we wszystkich kierunkach włosy w kolorze gówna opadały na byle jakie szare oczy. Wyprostowałem się i mimo obrzydzenia, patrząc prosto w ślepia swemu lustrzanemu odbiciu, powiedziałem:

– Krwawa Mary, Krwawa Mary, Krwawa Mary.

W pokoju zapadła cisza tak wielka, że słyszałem bicie własnego serca. Poparzonym palcem na szybie napisałem imię przyzywanej zjawy. Nie miałem palca niczym zabarwionego, więc na lustrze zostały ledwo widoczne smugi. Powtórzyłem głośno jeszcze dziesięć razy.

Słyszałem, jak za oknem wiatr się wzmaga i rozbija o ściany mojego bloku. Dopiero, gdy zaczęło mi się lekko kręcić w głowie, zdałem sobie sprawę z tego, że wstrzymywałem oddech. Nabrałem do płuc powietrza i zerknąłem na wiszący na ścianie duży zegar. Była równo północ. Spojrzałem znów w lustro i podskoczyłem, widząc zamiast mojego odbicia kogoś innego, kogoś bacznie mi się przypatrującego.

Rozdział sprawdziła Saakana

Ode mnie to tyle i życzę miłej lektury XP