Hoofdstuk 1.

557 53 25
                                    

Mijn oma komt naast me zitten ze legt haar hand op mijn schoot. We zitten in de kerk en de begrafenis van mijn ouders is net afgelopen. Als iedereen zijn koffie met een plakje cake opheeft loopt langzaam de zaal leeg  mijn familie en mijn vriendin en haar ouders blijven over. Het was een mooie begrafenis, er waren niet zo heel veel mensen en iedereen kon wat zeggen over mijn ouders het was een erg eervol afscheid. Ik heb veel mooie herinneringen aan mijn ouders verteld het was moeilijk maar iedereen vond het erg mooi en het voelde goed om te vertellen. 'Oma wanneer gaat u weer naar IJsland toen?' mijn ouders komen uit IJsland en daar woont ook mij hele familie al heb ik maar een hele kleine familie alleen één opa en twee oma's maar zij wonen allemaal in IJsland gelukkig waren ze allemaal naar Nederland gekomen voor de begrafenis. 'We gaan zo weer richting Schiphol dan slapen we daar in een hotel en dan gaan we morgen ochtend vroeg weer terug naar IJsland'

We zitten nog een tijdje met zijn alle in de kerk. Het is fijn dat mijn familie er is het is 2 jaar geleden dat ik ze voor het laatst gezien heb. We lopen nog een keer richting de begraafplaats om weer bij het graf van mijn ouders te kijken, we zijn er net ook al geweest maar dat maakt niet uit. Onder het lopen is het stil het enige dat ik hoor is de rollator van mijn oma die over het asfalt rijdt. Mijn ouders liggen samen in een familiegraf. Er ligt zand over heen, de grafsteen komt later. Gisteren heb ik met mijn opa en oma's een grafsteen uitgezocht, het is een mooie maar simpele grafsteen geworden met mijn ouders geboortedatum, sterfdatum en de tekst in liefdevolle herinnering.

Het is voor mijn opa en oma's tijd om weer terug naar IJsland te gaan. Ik geef ze een dikke knuffel en kus. 'Blijf sterk meisje, ik zie je snel weer een keer.' Mijn opa fluistert in mijn oor. Ik ga ze missen. Als ik van iedereen afscheid heb genomen lopen we naar straat toe waar de taxi al staat te wacht. 'Doei.' Ik geef een handkus richting de auto en dan rijden ze weg.  

Als we thuis zijn plof ik op de bank neer, nou ja thuis ik ben bij het huis van mijn vriendin en haar ouders waar ik na het overlijden van mijn ouders woon. De moeder van Lilly komt de keuken uitlopen met koffie voor iedereen 'Bedankt' zeg ik als ze de bak koffie aan me geeft. Ik neem een slok van mijn koffie maar hij is nog veel te heet en ik verbrand mijn mond. Ik wapper met mijn hand voor mijn open mond 'Denk je dat dat helpt?' Vraagt Lilly aan mij 'Ik heb geen idee' zeg ik terwijl ik nog steeds aan het wapperen voor mijn mond ben.

Als ik mijn koffie op heb en mijn mond geen pijn meer doet komt Lilly naast me zitten 'Hoe gaat het nu?' ik voel een brok opkomen in mijn keel ik wil niet gaan huilen 'Goed' antwoord ik kortaf in de hoop dat dit gesprek snel stopt. 'Zullen we anders even iets leuks gaan doen?' fijn Lilly heeft door dat ik geen zin heb om te praten 'Ja goed idee, zullen we een film gaan kijken?' Lilly zet de televisie aan en start Netflix op. We gaan de film Me Before You kijken.

Als de film net begonnen is wordt er aangebeld. De vader van mijn vriendin loop naar de voordeur toe om te kijken wie er is. Even later komt hij weer binnen met de maatschappelijk werkster ze trekt een ernstig gezicht 'Kan ik misschien even alleen met Serena praten?'

Lilly zet de film op pauze. 'Tot zo.' Ze geeft me een knuffel. 'Succes.' ze fluistert nog snel in mijn oor voordat ze samen met haar ouders naar boven lopen.

'Mag ik naast je komen zitten?' de vrouw waarvan ik de naam was vergeten bekijkt me. 'Ja.' ik knik. 'Het spijt me dat ik zo snel na de begrafenis kom, maar er moeten enkele dingen worden geregeld.' ze word rood en gaat snel op de bank zitten. Ik kan haar alleen maar stil aan kijken. 'Het gaat over je verblijf.' ze heeft nu mijn totale aandacht. 'Ik wil niet naar een kostschool.' ik heb zoveel films gekeken dat ik zeker weet dat het daar vreselijk is. In de boeken word er niet positiever over geschreven. 'We gaan je niet naar een kostschool sturen. We zagen staan dat na de dood van je ouders de voogd over gaat naar je oom in IJsland.' ze haalt papieren uit haar zwarte tas. 'Oom? Ik heb geen oom.' ik schud mijn hoofd. 'Je hebt wel een oom. Hij is het broertje van je vader. Aangezien hij de voogd heeft gekregen en ermee heeft ingestemd lijkt ons het beste als je bij hem gaat wonen.' haar woorden brengen kippenvel. 'En dit allemaal verlaten?' ik kijk haar niet begrijpend aan.

---------------------------------------------

Dit is ons eerste hoofdstuk. Wij hoppen dat jullie het boek leuk vinden. @F_T_T_E en @C_ISL_

Zijn geheimWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu