You Changed Me

Κεφάλαιο 1

Κατευθείαν κάλεσα στον αριθμό της και της τα διηγήθηκα όλα. 

"Επιτέλους, την έπεισες" αναφώνησε ευχαριστημένη.

"Ναι, ευτυχώς" συμφώνησα μαζί της.

"Λοιπόν, αν είναι θα τα πούμε αύριο, στο σχολείο".

"Εντάξει,τα λέμε" απάντησα και τερμάτισα την κλήση.

Άφησα το τηλέφωνο πάνω στο γραφείο και μπήκα για μπάνιο. Αφού τελείωσα μετά από μία ώρα περίπου, η ώρα είχε πάει έντεκα και έτσι, πήγα επευθείας να ξαπλώσω για να έχω δυνάμεις για αύριο.

Όταν ήρθε το πρωί, σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι και ετοιμάστηκα. Έφαγα, πήρα τα κλειδιά του σπιτιού και έφυγα από το σπίτι χωρίς να ξυπνήσω την μαμά μου διότι ήξερα πολύ καλά τι θα ακολουθούσε. Μουρμούρα.

Άκουσα το κινητό μου να δονείται και το έβγαλα από την τσέπη του μπουφάν μου για να δω ποιος είναι.

Από: Εύη

ΣΕ ΠΕΡΙΜΈΝΩ ΈΞΩ ΑΠΌ ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ, ΜΗΝ ΑΡΓΉΣΕΙΣ.

Διάβασα το μήνυμα της και άρχισα να πληκτρολογώ.

Προς:Εύη

ΣΤΟ ΔΡΌΜΟ ΕΊΜΑΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΉΣΩ.

Έβαλα το κινητό πίσω στην τσέπη και συνέχισα να προχωράω.

Μέσα σε λίγα λεπτά βρέθηκα έξω από το σχολείο, το οποίο είχε γεμίσει από διάφορα πανό και παιδιά που καθόντουσαν στα κάγκελα και διαμαρτύρωνταν. Η Εύη ήταν απέξω και με περίμενε. Μόλις πρόσεξε τη παρουσία μου, ήρθε κατά πάνω μου, με χαιρέτησε με μία σφιχτή αγκαλιά και έπειτα μπήκαμε στο προαύλιο.

Οι καθηγητές καθόντουσαν έξω από το σχολείο και μιλούσαν με κάποιους αστυνομικούς.

Αν δεν μας αφήσουν να πάμε, είμαι σίγουρη ότι θα γίνει της τρελής στο σχολείο.

Ευτυχώς όμως, δεν έγινε κάτι τέτοιο.

Μετά από πολύ ώρα αναμονής, μας έκαναν νόημα οι μαθητές που καθόντουσαν στα κάγκελα να προχωρήσουμε.

Σε όλο το δρόμο τα παιδιά φώναζαν διάφορα συνθήματα που αφορούσαν τα παράπονα τους. Εγώ και η Εύη απλά το διασκεδάζαμε. Ωστόσο, μετά από λίγο αρχίσαμε και εμείς να φωνάζουμε μαζί με τα άλλα παιδιά.

Από μία μικρή απόσταση είδαμε το δημαρχείο και τα ΜΑΤ να είναι απέξω.

Δεν μας έφτανε η ομάδα ΔΙ.ΑΣ., ήρθαν και τα ΜΑΤ, ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν τους είδα. Ελπίζω να μην πλακωθεί κανείς με κανέναν, γιατί θα μας τα βρέξουν άσχημα οι καθηγητές και δεν θα έχουν και άδικο. Ήρθαμε για να πούμε τα παράπονα μας, όχι για να πλακωθούμε.

Ξαφνικά τα παιδιά σταμάτησαν και εγώ στούκαρα πάνω στην κοπέλα που βρισκόταν μπροστά μου. Της ζήτησα συγνώμη και προσπάθησα να δω τι έγινε. Τα παιδιά σταμάτησαν τα συνθήματα και οι αστυνομικοί άρχισαν να φωνάζουν ότι πρέπει να απομακρυνθούμε.
Μέσα σε κάτι δευτερόλεπτα είχε διαλυθεί όλο το τσούρμο και οι καθηγητές προσπαθούσαν να μας βάλουν σε μία τάξη ενώ εγώ, ακόμα δεν είχα καταλάβει τι γινόταν.
Γύρισα για να δω την Εύη όμως και αυτή είχε φύγει. Ένιωσα το άγχος να με καταβάλει.

Ωστόσο, αγχώθηκα περισσότερο όταν είδα δύο μαυροφορεμένους με όπλα να τρέχουν και να φωνάζουν.
Δεν άργησε και πολύ η στιγμή που άρχισαν να πέφτουν πυροβολισμοί από τους μαυροφορεμένους και στη συνέχεια από τους αστυνομικούς.

Ένιωσα ότι χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου.