ALLAH'IN 99 İSMİ (ESMA-ÜL HÜSNA)

Esma-ûl Hûsna

Ey Allah'ım, Sen, Seni bildiğin gibisin. Benim haddim bilmediğimi bilmektir.
Rahman Sensin; Seni beni sevmen benim kendimi sevmemden daha sevimlidir bana.
Rahîm Sensin ki, beni yokluğun ürpertisinden aldın, rahmetinin kucağında teselli ettin.
Melîk olmasan Sen, ben beni nerede bulurum?

Kuddûs olduğun için, şu toprak bedenin kara toprağa secdesiyle günahları aklarsın.

Selâm olan Sen, beni benim ettiklerimden sâlim eylemek dilersin.

Mü'min olmasan Sen, göz gördüğüne kanmaz, kulak duyduğuna inanmaz, kalp sevdiğine doymaz, ruh varlığına razı olmaz.

Müheymin olan Sen, ümit kapılarını hep açık tutarsın. Ben kendimi ateşe atsam da Sen beni benden kollarsın.

Azîz olmasan Sen, alçalan gönül nasıl yücelir?

Cebbâr olmasan Sen, kirpik göze batar, dil damağı incitir, mızrap teli kırar, hâr güle ağır gelir.

Mütekebbir Sensin ki, büyüklük yalnız Sana yaraşır; Sana karşı tekebbür eden zillete düşer.

Hâlık olmasaydın Sen, yokluğun varlığa yüzü tutmazdı.

Bârî Sensin ki, Senin sözünle ten cana yoldaş oldu, ateş suya sırdaş oldu.

Musavvir olmasan Sen, yüzüm olmazdı yüzüme bakmaya.

Gaffârsın ki, bağışlaman için bahane gerekmez; kapından eli boş dönülmez.

Kahhârsın ki, ateş emrinle serinler, taş izninle yumuşar; takdirinle can tende konaklar, kudretinle ağaç çekirdeğe sığar.

Vehhâb Sensin ki, vermek duygusunu vermekle zengin ettin beni.

Rezzâk ol bana; rızkı Senden bilmekle rızıklandır beni.

Fettâhsın ki; kalbimi hakka açtın, hakkı kalbimde çoğalttın.

Alîm olmasan Sen, kimse bilmez bilmediğini, kimse bilmez bildiğini.

Kâbıdsın ki, sabırla sınarsın sevdiğini ve seversin sabredeni.

Bâsıtsın ki, celâlinden cemâline kapılar açarsın, göğsümü sonsuzluk vaadinle genişletirsin, darlandığımda rahmetini lûtfedersin.

Hâfid olan Sen, kendini yücelteni alçaltırsın.

Râfi'sin ki tevazû haline yücelik bahşedersin.

Müzillsin ki, Seni tanımayan kör ve sağır sebeplere dilenci olur, Seni bilmeyen kendi varlığının ağırlığı altında ezilir.

Muizzsin ki, Sana secde edeni aziz eylersin.

Semî'sin ki suskunluğum ve dilsizliğim bile katında dua olur.

Basîr olmasan Sen, göz gözü görmez, ışık kör kalır, karanlık karanlığa düşer.

Hakem olmasan Sen, akıl hikmete aç kalır, hikmet yetim kalır, hükümler hükümsüz kalır, işler faydasız kalır.

Adlsin ki, ahenk ve renk yerini bulur, düzen ve ölçü tamam olur, kalp ebedî ahenkten nasiplenir, ruh sonsuz adaletinle sevinir.

Latîfsin ki güzellerin güzel yüzüne bakacak güzel gözleri yokluğun körlüğünden çıkardın.

Habîr olmasan Sen, kim bilir ruhumun sessiz iniltilerini, kim dinler kalbimin ince sızılarını, kim söyler bana sonsuzluğun müjdesini, kim fısıldar kalbime ayrılığın çaresini?

Halîmsin ki verdiğin ekmeğe nankörlük edenin rızkını kesmezsin, günahkâra pişmanlık fırsatı verirsin, inatla yoldan çıkanı tekrar tekrar yola çağırırsın, kapına gelip pişman olanı rahmetinle sarıp sarmalarsın.