Sıkılıyorum. Aslında bakarsanız hayat çok güzel görünür insanın gözüne. Ama bazen günün o ufak tefek telaşları içinde boğuluyormuşcasına çaresiz hissediyorum. Sanki içimdeki tüm sevinç kırıntıları bir rüzgârla sağdan sola savrulmuş, kalbim çırılçıplak kalmış yağmurlar altında, bir titreme esir almış hafiften bedenimi.
Bağırmak istiyorum. Yorulduğumu herkese söylemek. Dinlenmek sonra, kafamı boşaltmak. Elime kahvemi alıp balkonumda yudumlamak.
Yalnızlık öyle cazip görünüyor ki gözüme. Kendine ait bir dünyanın içinde sadece kendin için yaşamak. Gözlerden ve kırıcı sözlerden olabildiğince uzak.
Sonra vazgeçiyorum bu fikirlerden. Zira yalnızlık daha büyük bir yük oluyor zamanla insana.
Bu sefer kalemime sığınıyorum. Yalnızlığımı onunla bertaraf ediyor, harflerle çığlık atıyorum. Ama bunlar bildiginiz haykırışlardan çok daha farklı. Bunlar benim mısralarımın sessiz çığlıkları...
YOU ARE READING
SONSUZA BEŞ KALA #WattysTR2016Kazananı
PoetryWattys 2016 Kazananı En doğrusu bu diyorum yüreğime "Hadi artık sen de veda et" Oysa değil mi seni arkamda bırakışım kalbime bir ihanet?
