Bitmeyen bir hikayenin içine hapsettim kendimi bitmeyen çokça acılarla. Yemeği buzdolabından çıkardım ısıttım soğudu ısıtttım soğudu inatla beklemişiz yani. Sararmış perdeleri yıkadım kuruttum yıkadım kuruttum zamanım çoktu bir perde için bile olsa ömrümden yiyebilirdim .Fena da olmadı hani evin içi Güneş gördü. Tüm bunlar olup biterken fotoğrafına bakmak aklıma gelmedi. Tüm bunlar sana basit gelebilir. Bana sorarsan basit. Hikayem bukadar benim son 10 yıldır falan. Yazıyla ''on''. Neyse yemeği ısıtayım ben midem zil çalıyor
YOU ARE READING
Ev 'siz
Short StoryOrdan burdan şurdan... herkesten bir parça ... en büyük parça yüreğimden ; yüreğimde garip bir sızı , inceden kağıt kesiği acısı. Kulağımda arsız şeytanın fısıltısı '' o dönecek o dönecek' ! üzülme . Yalnız değilsin bu hüzünde o sensiz gecelerde k...
