Gülüşü Güzel Adam

Sonsuz son...

Bakmaya gücüm yok sana. Sadece sesini dinlemek istiyorum. Öldüğüm zaman ruhumla senin sesin çınlasın, özlem duyduğum sesim benliğimden hiç ayrılmasın. 

"Bana bak." diyen sesini işitiyorum. Sana bakmak için can atan gözlerimi kapatıyorum. Sıkıca üstüne kilitler vuruyorum. Eğer sana bakarsam yaşamak anlamlanacak bedenimde ve ben ölümle biraz daha geç kucaklaşacağım.

"Ne olur bak bana. Özür dilerim. Biliyorum, özrümün anlamını senin yüreğinde yitirdiğini ama bir umut var içimde hala."

"Ben umutlarımı uçurumdan aşağıya atalı çok oldu. Şimdi bende umutlarımın arkasından atlayacağım." Onunla buraya geldiğinden beri ilk defa konuşuyorum. Umut kelimesi yakışmıyor onun ağzına. Benim umutlarımı yok eden adam o.

"Yalvarırım sana bak bana. Bak ki gör gözlerimde ki pişmanlığı."

Çaresiz sesi doluyor kulaklarıma. İlk defa duyuyorum aşık olduğum ses tonunu bu şekilde.

"Bakamam. Bakarsam vazgeçerim gülüşü güzel adam."

İç çekiş sesi doluyor kulaklarıma sonra konuşmaya başlıyor.

"Bana böyle seslenmeni seviyorum. "

Alaylı bir gülüş yerleşiyor dudaklarıma ama o göremiyor. Çünkü hala bakamadım her bir zerresini ezberlediğim yüzüne. 

"Bende gülüşünü seviyorum."

Bana doğru gelen adım sesleri işitiyorum.

"Dur. " diye bağırıyorum kuşlarda eşlik ediyor çığlıklarıyla bana.

"Sen gelmezsen ben gelirim sana."

"Oysa sen gitmiştin benden hiç gelmemek üzere. Şimdi ölüme bir adım kala neden geldin? Sırf vicdanının sesini susturmak için geldiysen hemen git buradan."

"Hayır. Sadece senin bende ki değerini biraz geç olsa da anladım. Biliyorum geciktim ama hala bir şansım var gibi hissediyorum. Bak eğer benimle gelirsen ve ben seni bir kez daha üzersem o zaman bu uçurumdan beraber atlarız."

Ona inanmak istedim. Kalbimi zaten ikna olmuştu ve beynimle savaşa girmişti adeta. Bu yaşamla ölümün savaşı gibiydi. 

"Hadi be gökyüzüm. Sensiz bırakma beni. Umutlarımı uçurtma yapıp uçuracağım gökyüzümü alma benden."

Gözlerimden yaşlar akmaya başladı bu cümlesinden sonra. Bana hep gökyüzüm derdi ben de ona gülüşü güzel adamım derdim. Döndüm ona doğru kalbim yenmişti beynimi. Bir adım attım ona doğru. O da geldi bir adım bana yüzünde aşık olduğum güzel gülüşü ile. Bir adım kalmıştı bu sefer ama ölüme değil gülüşü güzel adamıma. Attım o adımı da sardı kolları ve yaşadım ben. Ölüme bir adım kala yaşama sarıldım. Yaşama sebebim ise gülüşü güzel adamım.

-------------------------------------------------------

Ve bitti. Umarım beğenirsin. Mutlu son... Belki de sonsuz. Yorumlarınızı bekliyorum. Diğer bölüm veda notumu paylaşacağım.