Gevlucht (1D FanFiction)

Hoofdstuk 2* Herschreven

Valentine p.o.v.

Ik word wakker van de pijn, mijn hele borst en buik is rood van de hete satésaus en de rest van mijn lichaam zit onder de blauwe plekken. Ik hoor mijn vader naar boven komen en ik hoop dat hij mijn kamer overslaat, maar helaas. Hij gooit de deur met een vaart open. 'Ik ga zo naar het café, als ik terug kom wil ik dat je de woonkamer beneden schoon heb gemaakt en ik wil dat je mijn slaapkamer schoonmaakt.' Ik knik en kijk naar beneden. 'Wat zeggen we dan?' 'Ja vader, dat zal ik doen.' Goed zo, je bent het dus nog niet vergeten. Ik wil om 1 uur lunchen, zorg dat het dan klaar staat. Hij draait zich om en loopt richting de trap. Ik loop richting mijn kast en zoek kleding uit voor vandaag. Ik kies een simpel t-shirtje, een vest en een spijkerbroek. Ik ga eerst even ontbijten en loop dan naar de kamer. Ik kom er eigenlijk nooit, alleen als ik het schoon moet maken. Het is een grote bende als ik binnen kom, ik zucht een keer diep en begin met schoonmaken. Ik pak een vuilniszak uit de keuken om daar het afval in te doen. Als ik klaar ben met het schoonmaken, kijk ik op de klok. Het is al half 1! Ik breng de vuilniszak naar de container. Daarna loop ik snel naar de keuken om de lunch klaar te maken. Ik pak een blik knakworstjes en warm die op, ik dek de tafel en dan hoor ik de deur open gaan. Lunchen in het weekend doe ik nooit bij mijn vader aan tafel, ik eet altijd nadat mijn vader heeft gegeten. Tenminste, als er dan nog wat over is. Ik zet snel de knakworstjes op tafel als mijn vader zit. Hij begint met eten en ik loop de keuken in om hem schoon te maken. Als mijn vader klaar is loopt hij naar boven, dan bedenk ik dat ik zijn kamer nog niet heb opgeruimd! Nog geen minuut later staat hij weer voor me, behoorlijk boos. 'Waarom is mijn kamer niet opgeruimd? Ik had je drie dingen gevraagd: ruim de woonkamer op, ruim mijn slaapkamer op en zorg dat de lunch om 1 uur klaar staat. Is dat nou zo moeilijk?' 'Sorry vader, ik heb de hele morgen erover gedaan om de woonkamer op te ruimen.' Mijn vader kijkt nog bozer. 'Je hebt daar de hele ochtend over gedaan? Misschien moet je eens leren doorwerken! Ik wil dat de slaapkamer vanavond helemaal schoon is als ik thuis kom. Je krijgt de rest van de dag geen eten meer, ik eet vanavond buiten de deur. Vannacht krijg je je straf, dit kan zo niet jongedame.' Ik knik en kijk naar beneden. Meteen voel ik een klap op mijn wang. 'Sorry, ik hoorde je niet jongedame? Volgens mij heb ik jou geleerd om met twee woorden te spreken of niet? Probeer het nog maar eens.' 'Sorry vader, is goed vader. Ik zorg dat uw slaapkamer voor vanavond schoon is.' Mooi, dan ga ik weer. Ruim ook even de tafel af.' Hij loopt naar de gang en ik hoor de deur in het slot vallen. Ik zucht een keer diep en begin met het opruimen van de eettafel. Daarna loop ik naar boven om te beginnen aan zijn slaapkamer. 

Het is een bende in zijn slaapkamer, dat was mij gisteren helemaal niet zo opgevallen. Als ik de kast open zie ik een fotoboek staan. Ik blader er wat doorheen als ik zie dat er een foto in zit die ik niet ken. Een foto van mij, een jongen die zo'n 2 jaar ouder is en twee vreemde mensen. Wat vreemd? Ik maak een foto met mijn telefoon en leg dan het fotoboek weer terug, eerst even zorgen dat de slaapkamer schoon is voordat ik verder ga kijken. Een uurtje later is de kamer helemaal spik en span. Ik loop nieuwsgierig naar de kast om verder te kijken in het fotoboek. Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik niet hoor dat mijn vader binnenkomt. 'Wat heb jij daar? Waarom zit je aan mijn spullen? Had ik je toestemming gegeven om daarin te kijken? Volgens mij niet of wel? Leg heel snel weg!' Ik kijk verschrikt om. 'Wie zijn dit?' Vraag ik aan mijn vader zonder op zijn vragen te reageren. 'Dat gaat je helemaal niks aan, dat is verleden tijd.' Mijn vader pakt het fotoboek uit mijn hand en legt het ergens bovenin de kast. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al half 8 is. Ik kijk mijn vader bang aan, ik zou nog straf krijgen omdat ik zijn kamer vergeten was op te ruimen vanmorgen. Mijn vader ziet dat ik bang kijk en begint te grijnzen. 'Wat is er? Reken maar niet dat ik het vergeet. Ga maar vast op bed liggen, zonder kleding aan. Ik ben zo terug.' Ik trek snel mijn kleren uit en ga liggen, ik hoop dat het snel voorbij is. Ik val bijna in slaap als ik ineens een klap op mijn wang voel. Ik ga automatisch met mijn hand naar mijn wang. 'Wakker blijven!' Ik kijk opzij en zie mijn vader staan, hij begint zich uit te kleden en komt dan op bed zitten. 'Doe je benen eens een stukje uit elkaar' Ik doe snel wat hij vraagt, ik voel dat hij tussen mijn benen komt zitten. Ik sluit even mijn ogen en hoop dat het snel over is. Maar ik word snel uit mijn gedachten gehaald met een klap tegen mijn wang. 'Ogen open houden, blijf mij aankijken!' Ik slik een keer en kijk hem aan, dan voel ik hem naar binnen gaan. Hij begint te kreunen en gaat steeds wilder. Ik blij rustig zitten en probeer niet aan de pijn te denken door op mijn wang te bijten. Na wat een eeuwigheid lijkt te duren is hij klaar. 'Ga naar je kamer, morgenochtend vertel ik je wat je klusjes zijn voor die dag.' Ik sta snel op van bed en loop naar mijn eigen kamer. Ik doe mijn pyjama aan en pak dan mijn dagboek. Niemand weet dat ik een dagboek heb, ik verstop hem altijd goed zodat mijn vader hem niet vindt. Ik begin met schrijven: Lief dagboek, ... ik schrijf op wat er vandaag gebeurd is daarna berg ik hem weer goed op en duik ik mijn bed in, snel slapen want morgen is het weer vroeg dag!

Deel 2! Wat vonden jullie ervan? Laat het weten in de comments!

Bijgewerkt: 3 oktober 2019