Aliyah (ang batang ina)

Chapter 34

Naglakad siya papunta sa pinto ng bahay, at binuksan ang pinto.

Uuwi na kaya siya? Ang aga pa ah!

Tumayo ako, para sana sundan si Tryone ngunit napahinto ako sa paglalakad ng makita ko ang dalawang lalaki na papasok sa bahay ko. Parehong matangkad ang mga ito, at kung hindi ako nagkakamali kamukha nung isa si Kuya Lester, samantalang yung isa na mukhang mas bata, kamukha ni Tryone na cold looking.

Magsasalita na sana ako, ng mag-salita si Tryone na nasa likod na pala ng dalawang lalaki.

" France, I told you Im serious kanina." Nagulat ako dahil sa sinabi ni Tryone.

Ibig sabihin ang dalawang lalaking ito, ay ang mga kapatid pa namin?!

" Hi, Ate! " Bati sakin ng isang kamukha ni Tryone, so siya si Troy?

Nginitian niya ako, at ganun din ang ginawa ni kuya Travis, tama ba ako? Hindi ko ba napag-baliktad ang mga names nila? Uggh.

" Francine, At last nagkita din tayo! Haha" Tama ako, siya si Kuya Travis yung kamukha ni Kuya Lester. Unang lumapit sakin si Kuya Travis at niyakap ako.

Hindi ako makapaniwala, kung ano yung pakiramdam ko noon nung unang beses kong makilala sila Tryone at Kuya Lester ganoon din ang nararamdaman ko ngayon.

" Kuya Travis? " Tanong ko sa lalaking kaharap ko ngayon na agad niyang ikinangiti ng lalo.

" Yeah. "

Lumapit na din sakin si Troy, at niyakap din niya ako. But unlike, kuya Travis hindi na siya nakangiti. Ang cold niya din tulad ni Tryone nung una ko siyang makita.

" Ate, Kuya Tryone is right magkamukha nga tayo. " Sabi ni Troy sakin na ikina-ngiti ko, he's not cold totally.

At last nakilala ko na din sila, at mukhang mababait din sila tulad nila Kuya Lester at Tryone.

I never expected before, na may mga kapatid pa pala ako, at mas lalong hindi ko inaakala na makikilala ko pa sila! Noon pakiramdam ko, napaka-malas ko dahil sa buhay na mayroon ako, ngunit ngayon na-realized ko na Im super blessed more than I deserved.

Maybe, hindi ko maintindihan noon ang mga plano ni God sakin dahil sa pinag-daanan ko, subalit ngayon unti-unti ko ng naiintindihan ang lahat. Pakiramdam ko mabubuo na talaga ang tunay kong pagkatao, at nahahanap ko na ang mga kasagutan sa mga tanong ko sa isipan ko noon pa man.

" Anak. " Nagulat ako ng marinig ko yon, at tiningnan ko kung sino ba yon, baka kasi guni-guni ko lang yung narinig ko,
then I saw a man standing there, while looking at me.

My heart start to beat so fast, may kung ano sa dibdib ko na para unti-unting nawawasak.

Lumayo ng konti sakin ang mga kapatid ko, para makalapit sakin ang isang lalaki na sigurado akong siya nga ang Tatay namin.

" Francine " Halos bulong na lang niya yon ng makalapit siya sakin, pero rinig ko pa rin.

Hinawakan ng isa niyang kamay, ang mukha ko hindi ako makagalaw, para akong nabato sa kinakatayuan ko.

Tiningnan ko siyang mabuti, kamukha ko siya, mahahalata mo ang edad niya sa hitsura niya. He's good looking man indeed.

Hindi ko alam ang nararamdaman ko ngayon, gusto kong tumakbo palayo dito, pero may kung ano sakin na gusto siyang yakapin ng mahigpit.

Naalala ko pa noong bata pa lang ako, naiingit ako kila Luke at Cliford kapag naglalaro sila ng masaya kasama si Daddy, I never been happy before because of my family. I always felt like there something missing on me.

" Ikaw?? " At ang luhang pinipigilan ko, tuluyan ng kumawala. My heart starts to broke into pieces, in my whole life walang araw na hindi ko pinag-dasal na sana makita ko na ang tunay kong tatay, at ngayon nasa harapan ko na siya.

Nakita kong umiiyak na rin siya, I can really see love on his eyes. Something that I want to see on daddy's eyes before. Kahit hindi ko talaga siya kilala, pakiramdam ko mahal ko siya bilang isang tunay na ama ko, na kahit hindi ko siya nakasama ng maraming taon. Lukso ng dugo? Siguro.

" My princess. " Then he hugged me tight. Hindi ko alam ang gagawin ko, pero tila kusang gumalaw ang katawan ko para yakapin rin siya pabalik.

I burst into tears, He's my father! He's the one I looking for a long, long time!

Matagal ko ng hinihiling na sana makita at makasa ko na ang tunay kong tatay, at ngayon nangyayari na. All of my anger, loneliness, napalitan yon ng saya at pagmamahal ngayon.

I feel completely. I can't feel anymore the emptiness in my heart.

" Patawarin mo ako anak, patawarin mo ako. " Lalo akong naiyak ng marinig ko yon mula sa kanya.

May mga times noon, na nagalit ako sa kanya dahil pakiramdam ko hindi niya ako mahal kasi hindi niya ako hinahanap, pero siguro nga ganon talaga ang buhay ang mahalaga sakin ngayon kasama ko na siya, sila.

" Ang tagal ko na po kayong hinihintay na makita at makasama. "

Kumalas ako sa pag-kakayakap niya sakin at nakita kong umiiyak pa rin siya.

" Pangako, hinding hindi ko na hahayaang mawalay ka muli sakin, anak. " With that, hindi na ako nagsalita pa ng kung ano muli, sapat na sakin ang marinig ang mga yon galing sa kanya. There are some things that are better left unsaid, at alam ko namang hindi naman niya ginusto ang mawalay ako sa kanya noon, alam ko mahal niya talaga ako, ramdam ko yon ngayon. Alam kong ginawa naman niya ang lahat noon para mahanap kami ni mommy. Siguro nga hindi talagang nakatadhana na makita niya kami noon.

Minutes has passed at Napatawa kaming lahat sumigaw ng " Group hug!!! " si Kuya Lester na kakadating lang. Humihingal pa ito, ng makalapit siya samin.

Kinuha ni Tryone si Shacey at binuhat niya ito papalapit samin na nag-group hug, yumakap din samin si Tryone habang buhat niya ang anak ko.

" Daddy Tryone, ouchy! Stop hugging na po, naiipit na po ako! " Natawa kaming lahat muli ng mag-salita si Shacey ng ganon, naipit kasi siya sa yakap ng mga tito niya.

" Ang laki na pala ng apo ko! " Sabi ni Daddy ng matapos kaming mag-group hug. Ngumiti lamang ako sa kanila.

Masaya ko silang pinag-mamasdan na kasalukuyang kinakausap nila si Shacey na tila na nakukulitan na sa mga tito at lolo niya.

I smiled at them. Sa wakas nangyari na din ang matagal ko ng hinihintay! Totoo nga na good things comes to those who wait, in GOD's Time and GOD's will.

I don't have to ask for, Im really very happy now! Thank you so much GOD!

-