My GF Is So Panget (Various Faces of Liars)

Chapter 60: Various Ways of Saying I Love You

Then, I told you were not beautiful, yet I love you. To be honest, that was just all made up--but not this time--because I love you, whether you look good or not, sound good or not, smell good or not, feel good or not, or even taste good or not. 

You are beautiful. Yes you are--at least in my eyes, because it's me who's loving you, so it's what my eyes see that matters. 

Maggie, I've caused you so much pain that it turned out hurting me, too. They say, "Actions speak louder than words," so if I say sorry, it would not be enough, right? This is one of the reasons why I am writing you my apologies, because writing is a product of words and actions. 

Sorry, Maggie. Sorry Ube. Sorry Ms. Physics. I'm a born asshole. I'm one of the worst people that unfortunately takes Oxygen in, and takes poisons out in this world, but please, forgive me. I do love you, Maria Grace Isidro Evangelista. And if it takes anon for you to forgive me, then I'll be patiently waiting. But if it takes never, then I'll be undauntedly trying. 

Truthfully Lovingly Yours, 

Dave/Ube/Mr. Physics 

PS: Please, don't move on. I'm gonna win you back. Okay? Okay. :) 

Last PS: 1243

Naninigas ang panga ko. Hindi ko matanggal ang ngiti ko. At ang tibok ng puso ko, bakit hindi ko maramdaman? Binasa ko ulit nang isa pang beses ang letter niya, pagkatapos, hindi pa rin nagbago ang nararamdaman ko--tumindi pa nga, eh. 

Binasa ko ulit. 

Naaalala niya pa rin pala ang moment na 'yun. Honestly, hindi 'yun ang unang beses na napansin ko siya. First day of school pa lang, nang pumasok siya kasabay ni Daniel--natulala na ako sa kanya. Para akong nakakita ng anghel nang dumating siya. Actually, si Gonzales ang una kong crush pero nang makita ko siya, nabawi niya na agad ang puso kong na-kidnap ni Gonzales. 

Binasa ko ulit ang letter. Binasa ko ulit. Binasa ko hanggang sa ma-realize kong marami pa siyang letters na hindi ko pa nababasa. Kumuha pa ako ng isa na nakasulat naman sa Tagalog. 

Nahiga na ako para matulog matapos kong ma-abosorb ang lahat ng mga salita ni Dave sa mga letters niya. Feeling ko tuloy, isa akong Disney Princess at si Dave ang Prince Charming ko. 

Kung isa nga akong Disney Princess, sino ako? Si Cinderella? Kung oo, sino ang members of wicked step family at fairy godmother ko? At nasaan ang glass slippers ko? Um, hindi tugma ang buhay ni Cinderella sa'kin. Kung si Jasmine kaya? Pwede kasi magkakulay kami. Kaso baligtad, prinsesa si Jasmine at si Alladin, ordinaryong tao lang. Eh, kung si Snow White kaya? Wow, ha. Nahiya naman ako sa kaputian niya, at saka wala akong seven dwarves at witch stepmother, kaya hindi rin pwede. Lalong hindi pwede dahil kapag tinanong na ng witch ang Magic 'Echusera' Mirror ng, "Mirror, mirror on the wall, who's the fairest of them all?"--malamang sa alamang, hindi ako ang isasagot nun. Um, Beauty and the Beast kaya? Ay teka. Erase! Hindi naman pwedeng ako si Beast, 'no?! Kung si Sleeping Beauty naman, hindi rin pwede. Wala na nga akong tulog, wala pa akong beauty. Haay! Natatawa ako sa sarili ko. Lahat na yata ng Disney Princesses hindi ako pwede pero kahit ganun, sobra pa rin ang saya ko. Haba ng hair ko. Grabe! Haba ng hair! Tama. Ako si Rapunzel. 

Damang-dama ko ang lambot ng kama at unan kong mahigpit kong niyayakap. Ang ding-ding ng kwarto ko, nagmistulang bughaw na langit na punong-puno ng puting cotton candy. Nai-imagine ko ang mukha niyang nakangiti. Nagpapabalik-balik sa isip ko ang mga salita niya sa kanyang mga liham para sa'kin. Gusto kong umiyak dahil sa saya, pero wala akong mabuong luha. Ang tanging nagagawa ko lang ay ang pangitiin ang mga labi, pati na ang mga mata ko.