The Black Houses

3. Jace

'Jij, Jace, moet gaan ontdekken of iets echt of nep is.'
Huh? Dat is toch niet zo moeilijk? Of vergeet ik hier iets?
Helene zegt: 'Maar hierbij moet je niet vergeten dat wij allemaal uitstekende acteurs zijn. Zelfs Liz is er goed in terwijl Liz hier niet op school zit. Maar zoals je net hebt gehoord vanaf de gang, komt zij hier morgen naartoe.'

O, ja! Dat was ik vergeten. De mensen die hier op school zitten kunnen allemaal super goed acteren! En kennelijk die Liz ook! Ik ben er trouwens, aan de reactie's van Lin en Liv (wat trouwens het meisje is dat ik in het bos heb gezien, waarvan ik dus gelijk had dat ik nog wel achter haar naam zou komen) wel gemerkt dat Liz familie van ze is. Waarschijnlijk een zus of zoiets.

Maar in ieder geval word die inwijding vrees ik, toch wel moeilijk. Hoe ga ik er ooit achter komen wat echt is en wat niet? Hoe moet ik dat ooit weten? Waarschijnlijk zitten er ook wel echt dingen tussen die super duidelijk zijn maar wat als dat niet zo is? Wat dan? Ik besluit het maar te vragen: 'En wat gebeurd er als ik het niet goed heb?'
Anne antwoord: 'Daar kom je tegen die tijd wel achter. Tenminste als je meer dan de helft fout hebt.'
Max zegt: 'Want wij zijn wel zo milt om je niet direct te straffen als je iets fout hebt.'
Jack zegt: 'En geloof me! Daar moet je blij mee zijn, want je wilt niet weten wat mijn inwijding was!'
Lin zegt half lachend: 'O, ja. Die was echt geweldig hè!'
Liv proest het ook uit en zegt: 'Ik snap nog steeds niet hoe we die hebben kunnen bedenken! Ik ben echt blij dat ik vroegtijdig hier op school kwam zodat ik geen inwijding hoefde!'
Ik vraag: 'Maar wat was zijn inwijding dan?'

Niall begint te vertellen: 'Nou kijk, toen Max, Lin, Liv, Anne en ik hier ongeveer een jaar op school zaten, kregen we het nieuws dat er een nieuwe in The Black House for boys kwam. Hier waren we natuurlijk niet echt blij mee, want we waren toen al een hele hechte vriendengroep. We wouden dus maatregelen gaan nemen en besloten een inwijding te houden voor iedereen die nieuw kwam in The Black Houses.'
'Daar houden we ons trouwens nog steeds aan.' zegt Max even snel ertussendoor.

Niall vervolgt: 'We besloten om de nieuwe, Jack dus, helemaal gek te maken. En gelukkig hadden we daar het perfecte wapen voor: een tweeling die zowat een kopie van elkaar was. Het enige verschil tussen die twee waren hun ogen, maar gelukkig was dat van een afstand van anderhalve meter al niet meer te zien. Het enige probleem was dat 1 van de twee hier niet op school zat maar gelukkig mocht diegene op dat moment 2 weken hier op school komen, om hier samen met ons de lessen te volgen, zodat de tweeling niet helemaal gek werd. Dat gebeurt nu trouwens ook nog met ze als ze te lang elkaar niet zien, maar gelukkig hebben ze daar hun geweldige medicijnen voor!'

Max vervolgt: 'Maar nu weer terug naar het verhaal. We hadden besloten om Jack met geen 1 van de tweeling echt kennis te laten maken, zodat Jack zou gaan denken dat hij geesten zag aangezien hij de hele tijd 1 en dezelfde persoon zou gaan zien. Nu is dat natuurlijk niet zo eng maar wel als je ze snel achter elkaar op verschillende plekken ziet.'

Jack vertelde: 'En geloof, me dat is het echt! Maar goed, ik kwam dus op deze school, zoals jij wel weet, want dat is het moment waarop wij niet meer op dezelfde school zaten. Ik kwam dus hier aan en werd net als jij, direct naar deze kamer gebracht waar de anderen zich voorstelden, maar ze vertelden niks over de inwijding. Maar het gekke toen was, dat er 1 iemand was die zich niet voorstelde en door de anderen totaal werd genegeerd. Het leek wel alsof ik de enige was die diegene zag. En dan werd het nog enger, want diegene staarde mij de hele tijd aan.
Maar goed, na het kennismaken met de anderen gingen we naar the Black House for boys. Toen ik daar naar binnen ging lieten de jongens me eerst de woonkamer zien. En daar zat diegene die ik hier had gezien weer! En weer werd ik aangestaard.
Na een tijdje ging Max even weg en liet Niall me zien waar alles stond in de woonkamer en keuken. Degene die dus ook in de kamer zat, bleef de hele tijd meelopen en staarde ook de hele tijd naar mij. Maar ook dit keer werd diegene de hele tijd genegeerd door de anderen. Het leek echt alsof ze diegene helemaal niet zagen, want ze keurden diegene geeneens een blik waardig!'

Ik onderbreek hem: 'Kunnen jullie alsjeblieft stoppen de hele tijd diegene te zeggen! Zeg dan gewoon hij of zij!'
Liv zij: 'Oké, dan zeggen we wel even dat diegene een hij is. Maar dat betekent niet dat hij dat ook echt is. Er is namelijk nog steeds 50 procent kans dat het toch een zij was, maar dat zeggen we nu niet vanwege de inwijding.'

Jack zegt: 'Oké, maar nu weer verder met het verhaal. Na een tijdje kwam Max weer terug en besloten ze mijn kamer te laten zien. We liepen naar boven, degene die al in de kamer was achterlatend.
Toen we bij mijn kamer kwamen, gingen we naar binnen, maar hij zat daar ook weer! En dat terwijl hij net nog in de woonkamer was, die ten eerste op een andere verdieping zit en ten tweede niet te bereiken is via een andere weg dan die wij waren gegaan. Je snapt waarschijnlijk wel dat ik me dus kapot erg schrok!
Maar in ieder geval besloten Max en Niall om me het schoolterrein te laten zien. Dat persoon liep de hele tijd mee. Ook als we een winkel ingingen liep hij gewoon achter ons aan! Gelukkig ging hij weg toen we weer ons huis in gingen.
Ik dacht dat ik eindelijk van hem verlost was en ging hardlopen in het bos. Toen ik vrij ver het bos in was zag ik dezelfde persoon als die me de hele tijd had lastig gevallen in een boom zitten. Ik vroeg: "Wie ben je?" Hij antwoordde: "Ik ben het persoon dat je over 100 meter weer tegen komt." Ik keek toen even naar de grond en bedacht me dat als ik hard ging rennen, hij mij niet in zou kunnen halen. Ik keek weer omhoog naar de boom, maar hij was weg.
Ik besloot om verder te rennen en na ongeveer 50 meter zag ik hem weer in een boom zitten. Alleen ik had niet goed op de afstand gelet sinds ik weg was gegaan bij de andere boom. Ik vroeg weer "wie ben je?" Hij zei weer: "Ik ben het persoon dat je over 100 meter weer tegen komt." En zo liep ik weer verder. Na 50 meter kwam ik hem weer tegen en natuurlijk zat hij weer in een boom. Ik vroeg iedere keer wie hij was en iedere keer antwoordde hij hetzelfde.
Zo ging het de hele tijd door tot ik weer uit het bos kwam. Ik ging weer terug naar huis waar dezelfde persoon weer op de bank zat. Ik had toen echt het idee dat ik gek werd, want de anderen deden nog steeds de hele tijd alsof ze hem niet zagen.
Zo ging dit een week lang door totdat de anderen me vroegen waarom ik zo raar deed. Ik zei dat ik gek werd omdat ik de hele tijd 1 en dezelfde persoon zag en de anderen hem niet leken te zien.
De anderen vroegen me waar dat persoon op dat moment in de kamer zat en ik wees naar de bank waar hij op zat. De anderen zeiden dat daar niks was en dat ik gek was geworden.
Ik rende toen de kamer door en opende de deur. En je raad het al, daar stond hij weer. Ik staarde hem aan en liep langzaam achteruit terwijl hij langzaam vooruit liep. Ik keek vlug naar de bank maar dat persoon was weg!
Ik liep nog steeds achteruit totdat ik 2 handen tegen mijn rug aan voelde. Ik keek achterom en daar stond hetzelfde persoon als dat voor mij stond!
Ik raakte helemaal in paniek en de anderen deden niets. Ze staarden allemaal naar degenen die voor en achter mij stonden. Toen opeens leek het alsof de personen achter en voor mij elkaar recht in de ogen keken en toen barsten ze in lachen uit. Ook de anderen lachten hardop mee terwijl ik er helemaal niks van snapte.
Uiteindelijk legden de anderen me alles uit en zeiden dat ik mijn gezicht had moeten zien toen ik dacht dat ik gek werd!'

'O, ja. Dat was echt onbetaalbaar! Echt jammer dat we er geen foto van hadden gemaakt!' Zegt Liv terwijl iedereen luid lachend, zowat op de grond ligt.
Ik heb even een moment waarop ik niet lach en zeg: 'Maar wacht eens even! Niall en Max kwamen sowieso in het verhaal voor terwijl de tweeling erbij was! Dat betekent dat Lin, Liv of Anne een tweeling moet zijn!'

Lin zegt: 'Dat zou het kunnen betekenen, ja. Maar we zijn één ding vergeten te vertellen.'
'Wat is dat dan?' Vraag ik.
Anne zegt: 'Niet alleen the Black Houses doen mee met de inwijding, nee, de hele campus doet mee met de inwijding.'