The Badboy And My Life || ✔

35.

Dit is niet goed helemaal niet goed. Wat zou er gebeurt zijn? Ik hoop niks ernstig. Ik kan niet leven zonder mijn meisje.

'Wat had ze net?' Besluit ik te vragen.

'Hoofdpijn wat lijkt op migraine. Voor haar is dit een slecht teken waarom denk je dat ik zo deed net?' Zegt hij rustig.

'Oh.' Is het enige wat ik zeg.

Al snel zijn we bij het ziekenhuis en ren ik naar de spoed afdeling. Ze ontfermen zich meteen over Lauren. Ze wordt op een bed gelegd en rennen naar de operatie zaal.

Na twee uur gewacht te hebben wordt ik het moe, ik moet iets kunnen doen voor haar. Ik weet dat we niet meer samen zijn maar ik zal er alles aan doen om haar terug te krijgen.

'Ik moet iets doen!' Mompel ik.

'Wat zei je?' Vraagt Brandon me.

'Ik heb het zo verkloot bij Lauren en ik wil het terug goed maken. Ik wil haar terug mijn vriendin kunnen noemen! Ik mis haar aanwezigheid om me heen.' Zeg ik zuchtend en oprecht.

'Inderdaad je hebt het verkloot, maar ik geef je een kans om te bewijzen.' Zegt hij.

'Als ze het haalt.' Zegt hij zacht.

Zo zacht dat je het bijna niet hoort, maar toch heb ik het gehoord. Zou het te maken hebben met wat hij zei in de auto. Ik bekijk hem en let op de handelingen die hij doet. Hij gaat om de twee minuten door zijn haar en zucht gefrustreerd. Als hij me vragend aan kijkt zie ik enkel leegte in zijn ogen.

'Wat bedoelde je daar mee?' Vraag ik nieuwsgierig.

'Ik kan het nog niet vertellen daar heb ik haar toestemming voor nodig, sorry bro!' Zegt spijtig.

'Waarom zou ze dood gaan ze is kerngezond!' Zeg ik geërgerd.

'Dat denk je, ze is nooit zo levendig geweest als de afgelopen vijf jaar. Tot ze weer zwaar depressief werd!' Hij geeft me een me een blik van -je-weet-dat-het-jou-schuld-is-.

'Ja ik weet dat het mijn schuld is. Ik weet ook niet waarom ik er ooit mee heb ingestemd. Ik ben al lang blij dat ze vergeven heeft!' Ik glimlach klein om de laatste zin.

'Ik wordt gek van dit wachten!' Gromde ik gefrustreerd.

'Ik heb wel al eens langer gewacht dan twee uur.' Zucht Brandon.

'Serieus? Hoelang heb je dan moeten wachten?' Vraag ik nieuwsgierig.

'Vijf uur.' Zegt hij zacht.

Ik kijk naar mijn arm en zie de tattoo. Het is een muziek beat. Deze heb ik laten zetten toen mijn broer niet zo was. We hadden lol en we hielden van muziek. We besloten dezelfde tatoo te laten zetten als bewijs van broederschap.

'Mooie tattoo. Voor wie heb je hem laten zetten?' Vroeg Brandon nieuwsgierig.

'Caine en ik hebben de zelfde. Bewijs van broederschap.' Zeg ik neutraal.

'Ik wil er nog één laten zetten voor Lauren al heel lang zelfs, zou je mee willen gaan?' Vraagde ik voor hij antwoord ging geven op mijn vorige uitspraak.

'Ja is goed ik ga er ook een laten zetten. Nu.' Zegt hij vastbesloten.

We liepen het ziekenhuis uit en staptte in mijn Nissan Gtr en reed naar de tattooshop.

'Weet je het zeker?' Vroeg ik zodra we voor de shop staan.

'Zeer zeker bro!' Zei hij enthousiast.

We wandelende de shop binnen.

'Dag Duke en?' Vroeg mijn oom.

'Brandon meneer.' Zei hij beleefd.

'Hallo Brandon ik ben Jack de oom van Duke!' Zei hij even enthousiast.

'Laat me raden jullie komen voor een tattoo?' Zei lachend.

'Jup voor wat anders? Misschien een piercing?' Zeg ik sarcastisch.

'Wat voor tattoo mag het zijn jongens?' Vraagt hij geïnteresseerd.

'Ik wil iets voor mijn zus, ze ligt nu op het moment te vechten voor haar leven.' Zegt Brandon

'Ik wil iets voor een meisje waar ik van hou en -.' Mijn oom houdt me tegen met praten.

'Dit gaat over Lauren hè?' Vraagt mijn oom. Ik knik met mijn hoofd.

'Duke het komt wel goed ze zijn haar aan het opereren.' Zegt Brandon.

'Brandon is Lauren je zus?' Vraagt mijn oom aan hem. Brandon geeft hem een hoofdknikje.

'Ik dacht aan iets met vogels en haar naam.' Zegt Brandon.

'Dat is een heel mooie keuzen en waar mag ik hem zetten?' Vraagt mijn oom.

'Op mijn boven arm aan de binnen zijkant.' Zegt hij meteen.

'Dat is een mooie plaats!' Zegt hij en wend zich tot mij.

'Die ene?' Vraagt hij en ik knik.