Little Bit EXTRAORDINARY [ON-HOLD]

Chapter 2 - Letter

Chapter 2

Tim Donovan

Tinignan ko mabuti yung babaeng nabunggo - at the same time, nadumihan ko yung blouse na suot nya.

Nagdiwang pero nalungkot din at the same time yung kaluoban ko, she has the same eyes as Hazel.

Di ko alam pero, nakikita ko yung mata nya sa babae. Siguro dahil magkapareho sila ng kulay ng mata. Hazel has gray eyes, its ironic dahil gray ang mata nya pero wala naman syang halo. Hindi sya half-american or anything. Tapos, Hazel ang pangalan nya kahit yung mata nya ay Gray.

Tinignan ko uli ang babae na nabunggo ko. Nakatingin lang sya saakin at tumingin sa damit nya tapos titingin uli sakin. She really has Hazel's eyes.

"Ah, ano. ." sabi ng babae. Shiz, nakalimutan kong magsorry. Ako nga pala may kasalanan.

"Ay miss sorry ah! Hindi kita kasi nakita, nagmamadali ako. Pasensya ka na." pasensya ko sa babae. Nakatingin lang ako sa mata nung babae, singkit pala sya.

"iie, daijyoubu." sagot ng babae. Totoo ba yung narinig ko? Dayjobu? Ano ba yun?

"H-hah?" tanung ko sa kanya. Pero nakatingin lang sya sakin. Hindi ko alam kung galit sya o ano kasi, kung hindi naman sya mukhang galit neither malungkot at mas lalong hindi rin naman sya mukhang masaya. Sino ba naman kasi sasaya kapag namantyahan ng hindi mo kilalang tao yung damit mo sa public? At saka hindi rin naman sya nakangiti.

"What I mean is, its okay." sabi nya ng walang emosyon. Emotionless I suppose.

Kinuha ko yung panyo ko pinunasan yung mantya sa damit nya. At least naman maipakita ko na sincere ako sa sorry ko even though okay lang daw sabi nya in some foreign language.

Medyo nagulat naman sya at hinawakan yung kamay ko para tumigil sa ginagawa ko. Nang tumingala ako, nakita ko na namumula sya.

Okay, wrong move Tim. Nagiisip ka ba? Why would you touch (even though damit lang nahahawakan ko) a stranger's stomach?

But. . she's still holding my hand. . and I feel something. . why am I feeling this kind of spark? I should only feel this way to Hazel not some random stranger I met because of an accident.

Bigla kong tinanggal yung kamay ko sa pagkakahawak nya. What the hell am I feeling? Remember Hazel, remember Hazel.

"A-ah pasensya ka na. Aalis na ko." paalam ko sabay takbo.

Iniwan ko sya na nakatayo dun. What the-- may na tumba pa akong maleta or something. Binagalan ko na yung takbo ko at napatingin sa kamay ko tapos naalala ko yung mukha nya, specifically her eyes.

Hazel.

~~~

Tanghali na ng dumating ako sa bahay. Nadatnan ko si inay na naglalaba. Crap, oo nga pala sabado ngayon at tuwing sabado naglalaba kami.

"Ah Tim, dumating ka na pala. May nakahain na doon na ulam at kumain ka na." bungad sakin ni inay. I feel like I'm a terrible son for not helping my mom so instead na kumain na ako (kahit gutom na gutom na ko dahil tumakbo lang ako pauwi) tinulungan ko na lang si inay maglaba.

Madali lang naman maglaba dahil gumagamit naman kami ng washing machine pero syempre medyo may katandaan na si inay kaya kailangan nya ng tulong.

Malapit narin pala matapos si inay kaya ilalagay na lang sya dryer at isasampay. Syempre, ako na ang nagsamapay ng lahat.

Hapon na nangmatapos ako magsampay kaya di na rin ako kumain ng tanghalian.

~~~

Nanood ako ng tv ng nag-commercial ng some beauty product about sa eyes. And. . what the---pinapakita ng commercial yung mata ng model which is kulay gray which is mata ni Hazel which is also mata nung babae kanina na nagsasabi ng alien words kanina.