"xLinktijger, I ❤ YOU" || Dutch || Completed ✔️

17.

POV Link
"Oh my.. Ik ben zo blij!" 'Ik ook, Soof..' zeg ik en geef haar een knuffel. "Kom, dan gaan we naar huis om onze spullen te pakken" we lopen naar mijn auto en stappen in.

"Omg, mag de radio harder?!" 'Oke, op één voorwaarde' antwoord ik en laat een creepy glimlach zien. "Oke, is goed. Wat is die voorwaarde?" 'Jij zingt mee' zegt ik en zie dat ze moet blozen. 'Oke' zegt ze zacht.

Ik draai de radio harder en hoor dat er nu een liejde van One Direction bezig is. 'Met deze ga ik echt niet meezingen! Die tonen zijn veel te hoog voor mij!' Zegt Sophia afkeurend. 'Je hebt het belooft' zeg ik en laat weer een creepy glimlach zien.
"Kap met die creepy glimlach, Link! Je maakt me bang!" Ik lach en draai de radio harder.

"LINK!"

'WAT?!' Roep ik terug.

"ZET DIE F*CKING MUZIEK ZACHTER!"

Ik draai de radio uit. "AAAH! Come on, Link!"

*lach* *lach*

'We zijn thuis!' Roep ik als ik de deur open.

'Linkie! Waar was je, schat?' Roept mijn moeder en komt op me aflopen. 'Ugh, Mam, noem me niet zo!' Roep ik iets te onaardig waardoor mijn moeder me raar aan kijkt. 'Okéj, ik leg het wel uit' zeg ik om het goed te maken en draai met mijn ogen.

'Ik ben het zat dat jij Sophia niet mag! Ik en Sophia hebben besloten een huisje te huren en daar gingen we net naar kijken!' Roep ik uit woede.

"Sophia zit niet lekker in haar vel! Ik wil haar troosten maar dat gaat moeilijk als ik met die gedachte rond loop! Ze heeft het al moeilijk genoeg!"

Ik hoor zacht gesnik achter me. Ik draai me om en kijk in de bewaterde ogen van Sophia.

'Ik hou van je, Soof. Het komt goed' fluister ik in haar oor, terwijl ik haar een knuffel geef. "Ik ook van jou" klinkt er door het gesnikt heen.

"Link, ga nu naar je kamer! En neem die trut gelijk mee!"

Ik schrik van de opmerking van mijn moeder. Mijn EIGEN moeder! Hoe kan ze dat nou zeggen! Sophia is mijn VRIENDIN! Ik laat Sophia nooit meer in de steek! Ze is helemaal geen trut! Ze heeft al zo'n moeilijk verleden..

Ik pak Sophia bij haar pols en neem haar mee naar de tweede verdieping waar mijn kamer is.

POV Sophia
Link neemt me mee naar zijn kamer. We gaan op zijn bed zitten.

'Je moeder mag mij niet hè?' Vraag ik onzeker. "Nouja.. mijn vader ziet je beter staan dan mijn moeder" 'Link?' Vraag ik voorzichtig. 'Ja..' zegt hij en kijkt me hoopvol aan. 'Ik wil hier niet langer blijven' zeg ik eerlijk en er rolt een traan over mijn wang. Link ziet het en veegt mijn traan weg. 'Ik snap het wel, maar je moet echt nog 2 nachtjes hier slapen. We kunnen niet eerder naar ons nieuwe huisje' zegt hij en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

'Tortelduifjes, we gaan eten' zegt Link's vader die stiekem de kamer in is gesneakt. 'We komen zo' zegt Link die druk op zijn telefoon bezig is.

*skipping het eten*

'Zullen we nog even gaan wandelen, Sophia?' Vraagt Link die net opstaat van zijn stoel. "Is goed"

Link pakt onze jassen en we lopen samen het huis uit.

'Link, Zullen we zo ook nog even langs mijn Oma? Ze heeft het nu vast moeilijk en ze woont best dichtbij..' zeg ik als we de straat zijn uitgelopen. "Oke, jij weet de weg.. toch?" Ik ga voor Link lopen en pak zijn handen vast. Ik stop met lopen en kijk recht in zijn ogen.

'Link..' begin ik voorzichtig. "Tuu-" veder kom ik niet omdat Link me zoent. Ik zoen hem terug. Ik trek na een tijdje terug en maak mijn zin af: 'Tuurlijk ken ik de weg'

'Link, je loopt de verkeerde kant op, gekkie!' Roep ik en begin te lachen. "Owh, sorry hoor.. maar jij zegt ook niks." Ik grinnik en geef hem een kusje op zijn wang. Cutie.

Zodra we de straat van mijn oma in lopen denk ik gelijk aan mijn moeder. Ik voel dat er een traan opkomt, maar probeer hem tegen te houden. 'Sophia, je hoeft je niet sterk te houden' zegt Link en pakt mijn hand vast. "Ik dacht er weer aan" 'Ik weet dat dat makkelijk klinkt, Soof, maar bij mij mag je al je gevoelens uiten. Ookal zijn ze tegen mij. Je mag echt alles bij mij uiten' zegt hij en ik krijg een glimlach op mijn gezicht. 'Thank you, Link. I love you!' Zeg ik en geef Link een knuffel. "Love you to, Soof"

We staan voor het huis van mijn oma. Ik kijk door het raam, maar ik zie niemand. Ik druk op de bel en wacht 10 seconde. Na die 10 seconde wordt er open gedaan.

'Hallo, Schatten! Kom binnen.' Zegt mijn oma blij. "Ik ben blij dat u wat vrolijker bent, Oma. Hoe gaat het nu met u?" 'Goed hoor, en met jullie?' Vraagt mijn oma en laat een glimlach zien. 'Goed' zeggen Link en ik in koor.

Na een tijdje hebben gepraat gaan Link en ik naar zijn huis om onze spullen te pakken. We lopen de straat uit en gaan naar Link zijn huis.