PSİKOPAT(Bitti) #Wattys2016

Bölüm 7 (Katil miyim?)

Bu ses tam arkamdaydı. Fakat arkamda sadece duvar vardı. Kulağımı duvarda gezdirmeye başladım. Ve onu buldum. Yerinden oynatıldığı hiç belli olmayan tuğlayı bir demir parçası yardımıyla yerinden söktüm. Saati gördüm. Hızlıca saatin kaç olduğuna baktım. Saat 23:02 idi...

Yalnızca 38 dakikamız kalmıştı. Ben olduğum yere çöktüm ve ağlamaya başladım. Yanıma Selin geldi. Diğerleri de bulundukları yerde kıvrılıp oturdular. Selin omuzumu tuttu ve hüzünlü bir sesle:

-"Bize burada neler olduğunu anlat." dedi. Kendimi toparlamaya çalıştım ve anlatmaya başladım:

-Karanlık bir odaya gelmiştik. O diğer odaya geçince ben tamamen karanlıkta kalmıştım. Ona güvenmediğim için koridorda çakımı çantadan çıkarmıştım. Ve bir ses duydum "Hepiniz öleceksiniz" diye... Ve bana saldırdı, beni boğmaya çalıştı. Son bir hamle yapıp onu can havliyle üzerimden atıp çakıyı rastgele savurmaya başladım. Ve... Ve...

Devamını getiremiyor, gözyaşlarında boğuluyordum. Kenan araya atıldı:

-Sana inanmamızı bekleme, adamı arkasından bıçaklamışsın.

Kenan haklıydı. Onu arkasından bıçaklamıştım. Fakat bunun nasıl olduğunu anlamıyordum. Cevap veremedim Selim söze girdi:

-Peki asma bahçesinde neden vurmaya çalıştın ona?

Buna cevap veremezdim. Selin yanımdayken orada olanları anlatamazdım. Geçiştirici bir cevap vermeye çalıştım:

-Ona güvenmiyordum...

Kenan:

-Bırak Emre ya... Birine bu yüzden vurulur mu?

Oğuz araya girdi:

-Peki çakını neden getirmiştin?

-Ben ona öyle davranınca beni tehdit etti. Ve size bir şey yapmasından korkuyordum.

Kenan iyice sinirlenmişti. Bağırıp çağırmaya başladı. O sırada kapının altından bir kağıdın daha geldiğini fark ettim. Gidip onu aldım ve sesli bir şekilde okumaya başladım.

"Emre, bunun bedelini ödeyeceksin. Sen katilsin ve benim canımı öldürdün. Eğer oradan çıkabilirsen senin ve arkadaşların için sürprizlerim var. Emin ol, oradan çıkmamayı tercih edersiniz. Süreniz azalıyor. Şifre daha çok zeki olan kişiler tarafından kullanılır. Ve sizin aranızda benim kadar zeki biri yok. Benim gibi zeki kişiler için şifre oldukça basit."

Alnımdaki soğuk terler boncuk boncuk olmuştu. Benim yüzümden arkadaşlarım da ölecekti. Acı acı onlara bakıyordum. Gözlerimde af dilercesine bir yakarış vardı. Sonra Kenan ve Selin'in oldukları yere yığıldıklarını gördüm. Oğuz ve Selim ise sinirli ve kızgın gözüküyordu. Selin'in yanına gidip oturdum. Gözlerine bakıyor, bütün olanları ona anlatmaya çalışıyordum. Fakat bu sefer gözlerini ilk kaçıran o oldu. Artık kendimle baş başa kalmıştım. Saate baktım. Sadece 20 dakikamız kalmıştı. Dakikalar ilerledikçe sinirlerimiz geriliyordu. Fakat kimse şifreyi düşünmüyordu. Düşünseler de nasıl bulunabilirdi ki? Zeki kişiler ne kullanırdı? Bir süre sonra bir kağıt daha geldi. Oğuz aldı ve sessizce okudu. Daha sonra Kenan ve Selim'e okuttu. Bana tuhaf tuhaf bakıyorlardı. Selin kağıtta ne yazdığını sorunca Oğuz cevapladı:

-"Kurtuluşumuz..."