MAHAL KITA

A/N: Ishe-share ko lang ang kwentong ginawa ko para sa proyekto namin sa Filipino :''>

 © 2013 by MsButterfly Gabrielle Yana Concepcion, All Rights Reserved

(Third POV)

PROLOGO

Sabi nila may mga bagay daw na madaling kalimutan at mayroong mga bagay naman na hindi. Kalimitan sa ating mga ala-ala ay nababaon na sa limot, mga bagay na animo hangin na dumaan lamang. Subalit may mga bagay din na kahit pilitin nating iwaksi sa ating isipan, kahit na nagdudulot lang ito ng sakit sa atin ay hindi parin nating magawang kalimutan. Marahil dahil may mga bagay sa buhay natin na nag-iiwan ng malaking bakas na kahit kailan ay hindi na natin matatanggal.

Limang taon na ang lumipas ngunit hanggang ngayon ay pakiramdam ni Darryl ay kahapon lang naganap ang lahat. Sa bawat araw na nagdaan patuloy parin niyang hinihiling na sana ay maibalik niya ang lahat. Pero imposible...hindi na mababago ang nakalipas.

Minsan naiisip niya, kung hindi ba siya pumayag sa kasunduan nila ni Lillian ay hindi ba siya masasaktan ng ganito? Sa tingin niya ay walang magiging pagkakaiba. Pagsisisihan parin niya na wala siyang ginawa para sa babaeng lihim niyang minamahal.

Si Lillian Fajardo ay kamag-aral nila ng matalik niyang kaibigan na si Curt. Matagal ng balak ni Curt na manligaw sa dalaga ngunit hindi nito magawa. Samantalang siya naman ay sinisikil ang nararamdaman sapagkat hindi niya gustong saktan ang kaibigan. Sanay na siya na iwasan si Lillian. Hindi naman mahirap iyon dahil hindi naman ito nakikipaglapit kahit kanino. Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay dinidistansya nito ang sarili sa lahat ng tao.

Nagbago ang lahat ng lumapit ito sa kaniya at inilahad sa ang isang kasunduan. Na magpanggap sila bilang magkasintahan sa loob ng siyam na araw. Labis na naguluhan siya ng mga panahon na iyon. Ngunit sinabi sa kaniya ni Lillian na para ito pagselosin si Curt. Labag man sa loob niya ay pumayag siya. Magaspang ang naging pagtrato niya kay Lillian, pinipilit ang sarili na itaboy ito sa direksyon ni Curt, sinisikil ang damdamin na nais magpakilala kay Lillian. Ngunit kung mababago lamang niya ang lahat...sinabi na sana niya rito ang lahat.

Hindi maiwasang hindi niya balikan ang mga panahong iyon. Na kahit sandali, kahit palihim...naging masaya siya.

(Ika-Unang Araw)

"Akala ko ba pagseselosin natin si Curt? Paano natin siya mapagseselos kung wala naman siya dito? I-move na lang natin ang kasunduan kapag nakabalik na si Curt mula sa laban niya ng soccer sa ibang bansa."

Magkasama sila ni Lillian sa hardin rito sa University. Umalis si Curt kahapon dahil sa may laban pa ito. Dalawang linggo ang lilipas bago pa ito makauwi.

Bumadha ang pagkabahala sa mukha ni Lillian. "Pwede namang praktis na lang natin ito. Hindi din naman ako sigurado kung maniniwala si Curt."

"Ayoko." Tumayo na siya at nagsimulang maglakad paalis. Napahinto lang siya ng may mga malalambot na kamay ang pumigil sa kaniya.

"K-kapag hindi mo ako tinulungan, hindi na ako magtatapat kay Curt. Kailangan mo akong tulungan. Hindi ba magkaibigan kayo? Tulungan mo ako."

Kita sa mukha nito ang pangamba. Hindi niya gustong makita itong mahirapan pero hindi din niya alam kung kaya pa niyang itago ang lahat dito kung patuloy silang magkakalapit.