The Badboy's Green. [JaDine]

T H I R T E E N

We're so close to the end. Sana'y majustify ko ang ending.
If you think you know the ending, think again...

THIRTEEN

His Begging.

Inuwi ako ni James sa condo unit. Tabi kaming natulog. Magkayakap lang kami at tila walang iniisip. Naalipungatan ako nang mga madaling araw. Tumigil na ang ulan at maliwanag ang kwarto dahil sa liwanag ng buwan.

Napatitig ako sa mukha ni James na natatamaan ng liwanag ng buwan. Maingat kong hinaplos ang pisngi nya. Sunod ay ang ilong nya. Pinadaan ko ang daliri ko sa kanyang pilik mata. Tumigil ang daliri ko sa labi nyang mapula.

Hinawakan ko ang pisngi nya bago pumikit ng mariin. Ganito ang gusto ko makita bago ako matulog at pagkagising ko. I want him beside me. If we have to go against all, they we will.

Kung kinakailangang tumakbo sa malayo, para lang makalayo sa maaaring sumira sa amin, they we will. Basta kasama ko sya, going anywhere will be fine.

Hinayaan ko ang sariling kong makatulog muli. Nagising na lamang ako kinabukasan na wala akong katabi. Luminga-linga ako sa paligid pero wala talaga sya. Lumabas ako nang kwarto pero wala parin sya.

Napatitig ako sa ref ng makita ko ang hindi pamilyar na papel doon. I can't help but smile because of it. Its even in pink colored paper. I can immediately recognize the owner of his handwriting.

Eat your breakfast. See you later, wag ka na pumasok.

Napailing lamang ako habang hawak iyon. Tumingin ako sa lamesa at nakita ko roon ang mga pagkaing kanina'y nakatakip. Agad kong hinila ang plato palapit sa akin. Mabilis kong itong nilantakan.

Nagtimpla lamang ako nang hot chocolate bago nag-ayos. Naligo ako't tumambay sa sala nang unit ni James. Tamad kong pinindot ang up button ng channels. I understand this television is with cable. Pero nakakainis dahil wala man lang akong makitang maayos-ayos na pelikula.

Finally, I stopped pressing that button. I'll never get old of this movies, this one is are the ones I'll show to my future children. Disney and Cartoons will always be a part of me, no matter what.

Nakain ako ngayon ng popcorn habang nanunuod ng Snow White. Nandoon na ako sa part na ipapakain kay Snow White iyong apple. I can't help but think of the scene again and again.

In all fairytales, there's no happy ever after, when there's no "kontrabida". Lagi meron ganoon, kadikit na ata iyon ng salirang happy. Pero sa buhay ng tao, there's such thing as happily ever after...

Life is like a story, a roller coaster trip. Full of ups and downs. Happy times, sad times, excited moments, and down moments. But we all have that one ending...

Sa relasyon namin ni James, maraming kokontra. Maraming gugustuhin mahiwalay kami, for what reason? Dahil kay James? Seriously, people should stop just looking at people's present attitude.

Hindi lahat ng tao masama, hindi lahat ng tao sasaktan ka. There so much people who did good to you, you returned the favor. But there's just time that good thing won't cling to you so much.

Meron at merong parte sa buhay mo ang maiisipan mong maging masama man lang. Feelings like anger, hatred, jealousy, even being lazy is bad.

Pero si James kasi iba... they see him as a badboy, a playboy. They see the other side of James, while I see the real one. With no mask at all, just purely him.

"Green."

Agad akong nabalik sa realidad ng marinig ko ang tawag na iyon. Dahan-dahan akong lumingon sa pinanggalingan noon. Ngumiti agad ako nang makita ko sya. Tatayo na sana ako para salubungin sya ngunit napansin ko ang taong nasa likod nya.