Remember (One Shot)

ΘΥΜΑΜΑΙ

Ακόμα θυμάμαι εκείνο το Σάββατο.Το Σάββατο που παρά λίγο να τον χάσω.Εκείνη την μέρα του είχα πει πως περιμένω το παιδί του, με κοιτούσε μαρμαρωμένος λες και δεν στεκόμουν απέναντι του ανυπομονώντας για την αντίδραση του.Είχε σταθεί τόσο ακίνητος που ούτε τα βλέφαρα του ανοιγόκλεινε.Για λίγο φοβήθηκα,φοβήθηκα πως θα με αφήσει και θα μείνω μόνη μου με τον καρπό του έρωτα μας.Τα συναισθήματα έκαναν πάρτυ μέσα μου με σκοπό τα μάτια μου να βουρκώσουν.Δεν ήξερα αν έφταιγαν οι ορμόνες που με τρέλαναν.

Εκείνος μόλις κατάλαβε πως τα μάτια μου μουσκέψαν,ξύπνησε από τον λήθαργο που είχε πέσει και τα χείλη του άρχισαν να περνούν ανοδική κατεύθυνση μέχρι που είδα το πιο όμορφο χαμόγελο της ζωής μου.Έξαφνα με σήκωσε στην αγκαλιά του και εγώ τύλιξα τα πόδια μου γύρο από την μέση του.Έπαιρνε στροφές και ούρλιαζε σαν λύκος με εμένα στην φυλακή τον χέρια του να γελάω και να τον σφίγγω με τα χέρια μου.Βρεθήκαμε στο κρεβάτι με εκείνον από πάνω μου να μου φιλήσει το πρόσωπο και να μου λέει γλυκόλογα.Θυμάμαι να μου φωνάζει πως με αγαπάει,πως είναι ευτυχισμένος.Θυμάμαι να γελάω και να τον φιλάω.Θυμάμαι να διαφωνούμε για το φύλο του μωρού.Θυμάμαι να σουφρώνει παιδικά τα ζουμερά του χείλη και να μου λέει πως θέλει κοριτσάκι ενώ εγώ να του πηγαίνω κόντρα και να θέλω αγοράκι. Θυμάμαι τα φιλία του καυτά στο σώμα μου,θυμάμαι την έντονη ένωση μας.Θυμάμαι τις βαριές ανάσες μας,τον ιδρώτα στα σώματα μας,την βραχνή φωνή του να να μου ψιθυρίζει λόγια αγάπης και έρωτα.Θυμάμαι που ξαπλώναμε αγκαλιασμένοι κάτω από τα λευκά σεντόνια γυμνοί και ιδρωμένοι χωρίς να πούμε λέξη.Βλέπεις η σιωπή ήταν κάτι δικό μας.Μιλούσαμε με αυτήν.Όχι με τα στόματα μας, ούτε με τα μάτια μας, αλλά με την καρδια μας.

Η σιωπή όμως δεν κρατάει για πάντα!Το κινητό του χτυπούσε πάνω στο κομοδίνο και παρόλο που το αγνοήσαμε εκείνο συνέχισε να χτυπάει.Παραπονέθηκα όταν εκείνος τεντώθηκε για να το πάρει στα χέρια του και εκείνος γέλασε δίνοντας μου ένα γλυκό φιλί στα χείλη.

Θυμάμαι το ανήσυχο πρόσωπο του καθώς άκουγε με προσοχή τι του έλεγε η άλλη γραμμή.Θυμάμαι που μόλις το έκλεισε πετάχτηκε όρθιος και ντύθηκε βιαστικά. Θυμάμαι να τον ρωτάω τι συνέβει και να μη μου απαντάει.
Νευρίασα μαζί του γιατί δεν μου έλεγε τι τον έκανε να αντίδραση με τέτοιο τρόπο.Πάνω στον πανικό του ρίχνει τα μάτια του πάνω μου και έρχεται ξανά κοντά μου.Θυμάμαι να τον κοιτάζω με παράπονο.Ήθελα να μάθω τι έγινε. Φάνηκε να αναστατώθηκε πολύ.