Fide et Amor [TimeTravel Romance] hiatus

CAPITULO XI

A/N: Sorry, it took me again 5 days to update.  Lola is in the hospital and I was distracted.  Thank you for understanding...

....

Tangan pa din niya ang Fide et Amor.  Isang palaisipan kung papaano at sino ang nagdala nito sa kasalukuyan.

Ipinakita niya kay Callasandra ang obra maestra niya.  Sabi ng kaibigan, ito ang pinakamagandang naipinta niya.  Isinangguni niya ang pagbebenta sa kanyang mga obra.  Nais niyang ipagbili ang mga ito upang makalikom siya ng sapat na salapi papuntang Espanya upang kausapin ang Mahal na Reyna Isabela.  Siya ang magbibigay ng pardon sa kanyang ama upang makalaya sa kulungan.  Ngunit walang nagawa ang kaibigan.  Tinatanggihan daw siya ng mga galeria dahil gawa daw ito ng isang babae.  Hindi kinikilala ang mga babaeng pintor sa kanilang panahon.

Umupo siya sa kama.  Unti-unting tumulo ang luha niya habang tinignan ang Fide et Amor.  Kailangan niyang malaman ang nangyari sa kanyang pamilya - kay Luis at sa mama niya.  Kung nawala siya sa taong  Mil Ocho sientos singkwenta’y-uno, ang ibig sabihin, hindi niya naisalba ang pamilya niya.  Marahil siya rin ang nagpabigat ng loob nila dahil nawalan siya ng malay o inisip na patay sa kanyang silid.

Tinignan niya muli ang Fide et Amor.  Nais niyang malaman kung bakit ito nasa pag-aari ni Jordan.  Ito ba ang kanilang naging koneksyon at dahilan ng pagpunta niya sa kasalukuyan?  Ano naman ang estatwang nadatnan niya noong araw na magising siya sa sala nina Jordan?  Gusto niyang malaman ang kanilang ugnayan bakit sila pinagtagpo.  Ibinalik niya muli ang obra sa kinaroroonan nito at lumabas ng silid.

Tangan ni Jordan ang isang parihabang bagay at kinakausap ito.  Nagtataka siya kung ano ang bagay na yun.  Maaring isang mahiwagang bagay na naman ang masasaksihan niya sa Dos Mil Trece.

…

Hindi pa ready pumunta si Jordan sa Canada, kahit pa wala na siyang aasahang trabaho.  Ayaw niyang lumabas na umaasa siya sa mga magulang niya--pero ganun na rin ang nangyayari.  The mere fact na nakatira pa din siya sa bahay ng parents niya and still unmarried at thirty, wala pa din siyang napapatunayan sa buhay.  He was broken hearted--and almost got laid-off.  Now his parents are pressuring him to join them abroad.  He didn’t want that before.  But wala na siyang choice, this time.  He must go there to start afresh.  He needed to do what he has been wanting to do before--get in touch with his artistic side.

“Okay lang ang work mommy.  Kami ni KV--maayos kami dito.  Pero siya ang mauunang pumunta diyan--tsaka na lang ako.”  Hindi niya ipinaalam ang status niya sa work niya--mag-aalala sila.

“Pero sana hindi ka na matagalan para magkakasama na tayo dito.  Tamang tama, may ipapakilala nga pala ako sa’yo.  Anak siya ng neighbor namin--Si Andrea.  Maganda Yun--hindi hamak na maganda kay Camille.”

“Ano ka ba naman, Melissa, kabago-bago pa lang nilang naghiwalay--”  Comment ng dad niya.

“---Eh ano naman?  Hindi sila bagay, hindi maganda ugali ng babaing yun.”  Pinabayaan na lang niya ang mga sinasabi ng parents niya.  Nagpaalam na rin siya at nagpromise na aayusin niya ang papers niya for Canada.  He will go there--but not now.  Naisip niya bigla si Anthea.

Anthea.  Since he met her, hindi na siya maalis sa isip niya.  Naririnig din niya ang pagtawag nito, lalo na noong pinaalis niya ito sa unit niya.  Nagpakabasa siya siya sa ulan.  Ayaw man niyang sundan ito, he just couldn’t ignore her call.

Nakita niya si Anthea--nakatayo sa labas ng kwarto niya.  Nakatingin ito sa kanya at sa ipad niya.  "Bakit...papaano...s-sino..." Nauutal sa tanong  ni Anthea.  Hindi niya mawari kung bakit kinakausap ni Jordan ang mahiwagang parihabang bagay na tangan nito.