Defne Ve Ömer

BÖLÜM 4

defne : adamı bu saatte çağırma yazık adama seni ben götürürum
Ömer:olmaz defne seni merak ederler , ben giderim ısrar etme iyiyim ben gayet sağlamamım böyle göründüğüme bakma ...
Defne: sen ısrar etme ömer halledemezsin sen tek başına işlerini hadi kaldırim seni .
Ömer:peki mademm...
Defne ömerin kalkmasında yardım etti ve ömeri kendi arabasının ön koltuğuna oturtmuştu o da sürücü koltuğuna geçti ve ömerin evine geldiler . Defne zorlanarak ömeri koltuktan ellerini ömerin beline sararak , ömerde ellerini defnenin boynuna sararak arabadan çıkardı. Defne evin kapısı açtı salonda ilk gördüğü koltuğa ömeri yatırdı üstünü sıcak bir battaniyeyle örttü ve ömerin başında beklemeye başladı
Defne:Sen rahatsız olma ben seni beklerim ,birşey ister misin ?
Ömer:sen gidebilirdin ,bekleme beni bide su getirebilir misin der düz bir konuşmayla
Defne : olsun sana yardım ederim hem , su getirim o zaman der panik bir şekilde .. Defne koşarak gider ve koşarken salondaki merdivene takılıp düşer ve kenarda duran süse takılan göğsünün üstü kanar . ömer defneyi merak ettiğinden birden bakar ve düştüğünü görür
Defne: ömerin onu izlediğini farkeder ve iyiyim ben der biraz kırık bir ses tonuyla.
Ömer :gelimmi , iyimisin ? der.
Defne :yok birşeyim sadece biraz kan nolucakki ? Ben su getirim ...neyse...
Ömer daha iyi bir şekilde (çok ta rahat olmicak bir şekilde ) ayağa kalkmış ve defnenin yarasına pansuman yapmıştı defne biraz utanıyordu çünkü mühim bölgesiydi ..

DEFNENİN GÖZÜNDEN
Ömer o kadar narindi ki yaralanmış olmasına rağmen beni düşünmesi çok iyi birşeydi belki o hala beni seviyordur . o benim canım acımasın diye katlandığı ağrılar felen hepsi benim içindi aslında hasta olan oydu ama benim iyileşmemi istemesi çok çekiciydi bence hala o da beni seviyor aynı benim gibi

Sonra ömer defneye pansuman yaptıktan sonra
Defne: ne gerek vardı şimdi bunlara sen Hastasın senin yardıma ihtiyacın var benim değil sen şimdi koltuğa otur ben sana su alıp geliyorum hemen
Ömer: ben içmiş gibi oldum zaten !!! der ve çarpık çarpık güler
Defne :efendim der ve şaşırmış bir şekilde bakar
Ömer:yok bir şey ,yatim ben o zaman .
Defne :dur yardım edim sana !
Defne ömeri muhafazakar bir şekilde kolundan tuttu ve onu yukarı kattaki odasına götürdü peşinden suyunu da götürdü ömer içti ve odasında uyudu defnede bir şey olur diye odasının önündeki koltuğa yattı.

ÖMERİN GÖZÜNDEN
Bana hizmet etme çabasından düştüğünde çok üzüldüm bembeyaz teni birden kana boyanmıştı çok üzüldüm onun için ,o çok iyi biriydi sonra beni eve götürürken şefkati tanımlanamazdı bile o kadar narin ve masumdu ve beni altan alta korumaları çok hoştu keşke uyurken o da yanımda olsaydı , beni düşündüğü için yanımdan bile gidemedi bide bana vurulurken onun benim için korkması çok değişik bir duygu sanırım ona yeniden aşık oluyorsun ÖMER İPLİKÇİ