«Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς έρχομαι με τα πόδια στην δουλειά ξέρεις!» είπα πλέον αγανακτισμένη από την συμπεριφορά του. Είχε φτάσει σε σημείο να με κάνει να σκεφτώ για δολοφονία. Σκέφτομαι όμως τα χρόνια που θα σπαταλήσω στην φυλακή αν κάνω το οτιδήποτε εκτός και αν κρύψω πολύ καλά το πτώμα και την βγάλω καθαρή. Από αυτή τη μεριά να κοιμάσαι.

Αγνόησα το ανόητο υποσυνείδητο μου και το αφεντικό που ακόμη φλυαρούσε στα αυτιά μου βάζοντας τα ακουστικά πάλι ξανά στα αυτιά μου.

«Παίζεις με την τύχη σου» έτριξε μέσα από τα δόντια του και άρπαξε το κινητό μαζί με τα ακουστικά ρίχνοντας το δέκα μέτρα μακριά. Το έβλεπα να πέφτει στο πάτωμα και έκλεισα στιγμιαία τα μάτια μου, παίρνοντας βαθιά ανάσα.

Δεν.
Έπρεπε.
Να.
Το.
Κάνεις.
Αυτό.
Μπάσταρδε.

Τον κοίταξα κοκκινισμένη από τα νεύρα βαθιά στα μάτια όσο δεν τον είχα ξανακοιτάξει ποτέ. Αυτή τη στιγμή δεν ήθελε να ξέρει πως φανταζόμουν την δολοφονία του. Θα σε σκοτώσω. Βασικά όχι δεν θα σε σκοτώσω θα σε βασανίζω για ασταμάτητες ώρες μέχρι να πέσεις στα γόνατα να με εκλιπαρείς για να δείξω λίγο έλεος. Θα κάνεις αυτό που λάτρευες να βλέπεις εμένα να κάνω. Μέτρησα αργά μέχρι το δέκα με κλειστά μάτια και τον ξανακοίταξα ακόμη πιο φουντωμένη.

«Φέρε μου τώρα το κινητό και να παρακαλείς τον Θεό να μην έχει σπάσει περισσότερο από ότι ήταν αλλιώς αύριο κιόλας θα βάλω μπρος τον δικηγόρο μου για μια περιποιημένη μήνυση για όσα μου έχεις κάνει ΚΑΙ για τον μισθό που ακόμη δεν έχω δει» είπα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα με σταυρωμένα χέρια. Δεν με είχε ξαναδεί ποτέ έτσι.. ναι αφού πάντα εγώ ήμουν το θύμα και υπάκουα, μαλάκα.

«ΤΩΡΑ!» φώναξα αφού δεν έλεγε να κάνει την παραμικρή κίνηση. Άθλιε.

Τον είδα να κατευθύνεται προς το κινητό μιλώντας μέσα από τα δόντια του κάνοντας με να γελάσω αχνά. Δύο χρόνια περίμενα αυτή την στιγμή και ας απολυθώ τώρα που το έζησα!

Έσκυψε και πήρε στα χέρια του το κινητό παρατηρώντας το, φοβούμενος για την επόμενη μου κίνηση. Ήρθε και άφησε το - καθαρό σαν κωλαράκι του μωρού - κινητό μου στο ταμείο ακριβώς μπροστά μου και έφυγε κατευθυνόμενος προς το γραφείο του βροντώντας πίσω του την πόρτα. Δικαιολογία έψαχνα, σπασμένο είναι ούτως ή άλλως αλλά σήμερα φαίνεται να είναι μια πολύ καλή μέρα!

«Έτσι πρέπει» σιγοψιθύρισα ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα της πράξης μου.

Είχα απορροφηθεί τόσο στην διακόσμηση του χώρου που τόση ώρα δεν άκουγα το αφεντικό να μου λέει ότι έρχονται από στιγμή σε στιγμή και έπρεπε να βιαστώ.

Dance in the rhythm of loveΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα