Dance in the rhythm of love

Κεφάλαιο 2

ΈΡΙΔΑ

        ΧΤΥΠΗΣΑ με δύναμη το καταραμένο ξυπνητήρι όταν είχα πλέον ξυπνήσει για τα καλά. Κοίταξα την ώρα και ήταν μόλις εφτά το πρωί οπόταν είχα στην διάθεση μου ακόμη τρεις ώρες...αλλά για στάσου. Μου είχε πει ότι πρέπει να πάω δύο ώρες νωρίτερα ή ήταν της φαντασίας μου;

Χριστέ και Παναγιά όχι δεν ήταν στην φαντασία μου!

Τράβηξα απότομα τα σεντόνια από πάνω μου και έτρεξα σβέλτα προς την τουαλέτα. Αντικρίζοντας το χάλι στο οποίο είχαν βρεθεί τα μαλλιά μου πασαλειμμένα με την μάσκα προσώπου ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Χωρίς δεύτερη σκέψη άνοιξα το νερό με σκοπό ένα πολύ γρήγορο ντους. Όχι δεν θα πήγαινα με μαύρα χάλια στην δουλειά... τουλάχιστον όχι σήμερα που θα ερχόντουσαν καλεσμένοι το απόγευμα. Πιο συγκεκριμένα δεκάδες σέξι άνδρες με πολλά λεφτά έτοιμα να ξοδευτούν σε ρούχα, μακιγιάζ, τακούνια, φαγητό και πολλά άλλα που δεν θα αρνιόμουνα καθόλου να δεχτώ από αυτούς. Μπήκα γρήγορα στο μπάνιο και μέχρι να βγω είχε κιόλας γίνει 7:25.

Έβρισα το αφεντικό μου και τις δύο έξτρα ώρες που μου είχε βάλει, ειδικά σήμερα, χωρίς έξτρα πληρωμή και φόρεσα ένα στενό παντελόνι σε συνδυασμό με μια άσπρη αμάνικη φανέλα. Ούτως ή άλλως δεν με ένοιαζε τόσο τι φορούσα στην δουλειά αφού η στολή με το όνομα μου θα τα έκρυβε όλα το μόνο σίγουρο. Φόρεσα τα παλιά μου άσπρα παπούτσια και έφτιαξα μια φρυγανιά για τον δρόμο. Κλείδωσα το διαμέρισμα μου προχωρώντας με γοργά βήματα προς το ασανσέρ.

«Καλημέρα κορίτσι μου, γιατί τόσο πρωινή;» άκουσα την γριούλα που έμενε στον όροφο μου και ταυτόχρονα το μόνο ανθρώπινο ον που συμπαθούσα σε αυτή την πολυκατοικία, λίγο πριν κλείσει το ασανσέρ.

«Δουλειά Κυρία Αυγή μου. Δουλειά!» Αναφώνησα δαγκώνοντας την φρυγανιά μου. Την χαιρέτισα από το ασανσέρ καθώς έκλεινε η πόρτα και χαρούμενη με αυτό το ξύπνησα άρχισα να με παρατηρώ στον καθρέφτη μέχρι να σταματήσει ο ανελκυστήρας. Όταν άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο αναπήδησα όρθια αφού είχα μείνει αποσβολωμένη στον καθρέφτη για την εμφάνιση μου. Βγήκα έξω και άρχισα το καθημερινό μου περπάτημα μέχρι το εστιατόριο.

«Σου είπα δύο ώρες νωρίτερα και ήρθες εδώ 8:15; Είσαι απαράδεχτη! Ξέρεις τι θα μπορούσες να κάνεις μέσα σε δεκαπέντε λεπτά;!» Ακόμη δεν είχα έρθει και είχε αρχίσει τα εκνευριστικά κηρύγματα του φλυαρώντας δίχως σταματημό. Μην μιλάς γέρο τσιγκούνη αλλιώς θα σου σπάσω τη μούρη, δηλαδή είχε πλέον ξεπεράσει τα όρια κάθε ανθρώπου στην γκρίνια. Βασικά εξαφανίσου. Από προσώπου γης. Θα ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι.