Ik wil mezelf eerst voorstellen. Mijn naam is Tasnim en ik ben 16 jaar. Thuis zijn we met vier meisjes en 1 jongen. Mijn drie zussen heten: Farida, Manar en Safia. Mijn broer, Rayan, is de jongste en is 11 jaar. Kan ik jullie alvast vertellen dat dit verhaal zowel leuke delen als minder leuke delen heeft. Daarmee bedoel ik dat ik niet echt altijd een rooskleurig leven leid. Want er zijn nu eenmaal Marokkaanse regels en gedragingen.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"A MOSIBAAAAAAAAAAAAAA"roept mijn moeder. Wyww, dit wordt nu strijd. Snel prop ik de laatste restjes in mijn mond en op het moment dat ik de deur uit wil, zie ik mijn moeder de keuken binnen komen. Met volle mond probeer ik één van mijn mooiste glimlachjes te geven, maar ik krijg alleen een strenge blik. "Ik heb je al drie keer gezegd dat je je broer moet gaan brengen", zegt mijn moeder. Ik zucht. "Moet dat? Hij is 11 jaar!"zeg ik. Weer krijg ik de strenge blik en al snel knik ik. "Rustig, rustig, ik breng hem wel." De school van Rayan is zo'n drie meter van ons huis, maar mijn moeder vertrouwt dit voor geen meter. "RAYAAAAANNNN!!!"roep ik onderaan de trap en Rayan komt de trap rennend naar beneden. "Vertrekken we?"vraagt hij als een debiel. Kom op, wat is dat voor domme vraag?? Ik ben heus geen kinderhater, maar als ik een kind zou zien dan zou ik zeggen: aan de kant, rot-irritante-kinderen. Maar ik ben echt geen kinderhater, ik vind school gewoon belangrijker dan luiers verschonen. Daarom heb ik zoveel respect voor mijn moeder. Wat zij doet, zou ik nooit kunnen.
Met Rayan stappen we de speelplaats op. Op het moment dat ik me wil omdraaien om net de bus te halen omdat ik zelf nog naar school moet, houdt Rayan me tegen. "Je moest van mama met mijn leerkracht praten", hoor ik mijn broer zeggen. Mijn schuine blik klaart voor hem alles. "Ik heb slechte resultaten en jij moet vragen of ze me meer oefeningen kan geven", zegt Rayan. "OH MY GOSHHH RAYANN kan je dat niet zelf vragen??"vraag ik geirriteerd. Mijn bus komt over vijf minuten en als ik deze niet haal, ben ik zelf officieel te laat. "Ik doe dat na schooltijd, beloofd", zeg ik en dan ren ik naar de bushalte.
Op school zie ik... zal ik jullie voorstellen aan mijn geweldige vriendinnen? Wel, je hebt aller eerst Mariam. Zij is de gekke en de te enthousiaste van de groep. Als je wilt lachen, moet je zeker bij haar zijn. Zij zorgt ervoor dat de hele dag leuk word. Dan heb je Nora. Zij is zoooooooo slim. Ik meen het, zonder haar zou ik buizen op zeg maar al mijn vakken. Niet is ze alleen slim, ze is heel lief. Als voorlaatste hebben we Lubna. De knappe van de groep. Ze is Maschallah prachtig. Ook al draagt ze hoofddoek, tijdens feestjes (meidenfeesten) doet ze haar mooie korte haren los. Ze heeft een mooie kapsel, niet te kort haar en blond. Haar ogen zijn wisselend. Soms heeft ze groene ogen, soms lichtbruine en soms blauwe. Te mooi gewoon. Dan als laatste hebben we Malika. Zij hé, zij voelt zich gewoon vrouw van de koning van marokko ofzo. Maar met haar maak je allemaal van die avonturen mee. Met haar is gewoon één en al actie. Zo we hebben ze allemaal al gehad. Ik groet hun en ga bij hun zitten.
Langzaam gaan mijn ogen naar de speelplaats waar ik de groep van de vrienden van mijn neef zie. Ik heb ze altijd allemaal al arrogant gevonden. Ze vonden zichzelf heel wat, omdat ze ouder zijn enzo. Ook zijn ze allemaal zo gemeen tegen iedereen. Die dreriess... bij hun kun je beter uit de buurt blijven.
Dreries:
Safouane - hateljke gast
Mouad - lelijke gast
Amir - altijd boze gast
Reda - hmm, nog nooit gesproken, maar sws stomme gast
Toufik - vieze gast
Benieuwd naar meer in het verhaal? Want geloof me, er komt meer...
