Gökyüzünde Ki Kayıp Zümrütler

İlk Öpücük (2.bölüm)

Annen ile ilk tanıştığımız an. Düşünsene ben daha 13 yaşındayım ve aşık olmuştum. Sevgili James, bu sadece bir başlangıçtı. Annen ile o kadar çok anımız olmuştu ki, mesela gökyüzünde ki yıldızlar...sürekli onlara bakardık. Daha sana anlatacaklarım bitmedi, lütfen okumaya devam et.

O gün çok güzel bir akşamdı ve evet ailecek Pettersson (Bay Andreas ve Diana'nın soyadı bu idi.) ailesinin evine gidecektik. Ben güzelce hazırlandım, önce gömleğimi sonra da özenle kendim ütülediğim pantolonumu giydim üstüne üstelik saçlarımı da jöleledim. Diana için harika görünmeliydim. Belki aynı okula bile giderdik, olmaz mıydı ?

"Haydi çocuklar, çıkıyoruz." dedi babam.

"Geliyoruz." dedi Matt.

"Baba, bende hazırım" dedim. Mutluydum çünkü Diana'nı tekrar görecektim.

Neyse ki çok çabuk hazırlanıp çıktık. Hatta Olga ve Helen bile ilk defa bu kadar çabuk hazırlanmışlardı.

Kapıyı Bay Pettersson açtı.

"Buyurun, efendim hoş geldiniz." dedi Bay Pettersson, samimi bir şekilde.

İskoçyalılar gerçekten efendi insanlardı-yani ben öyle tanımıştım.-Neyse içeri girdik herkes güzelce sofraya oturdu. Annem nezaketen yardım etmek istedi ancak Bay Pettersson yardımı kabul etmedi. Şaraplar bardağa konuldu, yemekler önlerimize geldi. Sofra gerçekten harika idi. Herkes güzelce yemeğini bitirdi tabii benim gözüm sürekli Diana'ydı-ama o da bana bakıyordu, demek ki aşkımız karşılıklıydı-

Yemekten sonra annem ile babam, Bay Pettersson'nla konuşmaya başladı. Helen ve Olga da yanında getirdikleri oyuncaklarla oynamaya başladı, Matt ise getirdiği kitabı okumaya başladı-Matt, kitap okumayı çok severdi.- Ben mi ? Ben de Diana'nın odasına gizlice çıktım ve kapının aralık olduğunu gördüm ve içeri sızdım.

"Bu arada ne arıyorsun. Ayıp değil mi ?"dedi Diana.

"Çok...çok özür dilerim Diana." dedim

"Tamam, sorun değil içeri gelebilirsin."

"İstersen bu gece beraber bahçeye çıkıp, yıldızları seyredebiliriz. Gökyüzü harika." dedim

"Harika olur."

Bahçeye çıktık-zaten babam ile Bay Pettersson da biraları ile geldi-Diana ile birlikte çimenlere oturup, yıldızları seyretmeye başladık.

"Heyecan verici değil mi ?" dedi Diana.

"Evet, kesinlikle harika." dedim

"Aaa baksana! Yıldız kaydı."

"Harika." dedim. O an Diana ile göz göze geldik ve onun yanağından öptüm ve işte o zaman dünyalar benim olmuştu. Bu hareketten sonra çok utanmış ve Diana da utanmıştı. Birbirimize baktık ve kıkırdadık.

"Sen hangi okula gideceksin." dedim bakışmadan sonra.

"Büyük ihtimalle St. Peter Anderson okuluna gideceğim. Orası üç sene önce açılmış, yeni olduğu için babam beni oraya gönderecek." dedi Diana.

"Aa gerçekten mi? Ben de o okula gidiyorum. İnanamıyorum aynı okulda olacağız." dedim sevinçten.

"Harika. Belki aynı sınıfa düşeriz. Şey...sen günlük yazar mısın? Ben yazarım."

"Ben mi? Hayır. Yazmayı sevmiyorum hatta okulu da sevmiyorum. Okul sıkıcı gidince ne oluyor ki?" dedim hemen.

"Bence bunu eğlenceli hale getirebilirsin.", "Mesela müzik dinleyerek bunu yazı yazabilirsin ve okul ise birlikte eğleniriz böylece sevmeye başlamış olursun." dedi Diana.

"Harika fikir. Çok teşekkür ederim." O sırada babamın sarhoş sesini duydum. Sanırım bugün Bay Pettersson ile fazla kaçırmışlardı.

"Haydi bakalım, eve gidiyoruz beyler bayanlar."

Hepimiz toplandık. Ailem eve doğru yürümeye başlamıştı bile ama ben hazır değildim çünkü bir şey unutmuştum: Diana'ya bir öpücük daha.

"Hey Diana bekle!" dedim koşarak ve yanağından bir öpücük daha kondurdum.

İşte böyle sevgili James, annen ile ilk öpücüğümüz bu şekilde oldu. Asla unutamam. Onunla buna benzer çok anılarımız oldu.

ARKADAŞLAR BU BÖLÜM KISA OLDU DEVAMI GELECEK. İYİ OKUMALAR :=)