Stranger [ChangKyun]

1.4

weirdeun: Hey! Umrunda mı bilmiyorum ama ben kararımı verdim.

kkukkungie: Evet, neye karar verdin?

weirdeun: İntihar edeceğim.

kkukkungie: Ah cidden, kafayı yiyeceğim. Hayır, öyle bir şey yapmayacaksın.

weirdeun: Başka türlü kurtulamıyorum. Elimden bir şey gelmiyor.

kkukkungie: Lütfen, sadece biraz daha dayan.

weirdeun: Artık çok geç. Ben çoktan kararımı verdim. Birkaç dakika sonra buradan ayrılacağım. Sadece son bir kez seninle mesajlaşmak istedim.

kkukkungie: Neredesin şu an?

weirdeun: Evdeyim.

kkukkungie: Evin, etütün hemen yanındaydı değil mi?

weirdeun: Gelme.

kkukkungie: Çok geç. Kapıyı aç.

weirdeun: İstemiyorum. Git buradan.

kkukkungie: EunJi, lütfen.

weirdeun: Pekala.

Kız kanlı vücuduyla ölümü beklerken yerinden kalkıp kapıyı açtı. Şişmiş gözleriyle karşısındakine kısa bir süre baktıktan sonra kafasını eğip içeri geçti. ChangKyun da onu takip etti.

"Bu halin ne böyle? Hastaneye gidiyoruz hemen. Fazla kan kaybetmiş gibisin."

"İstemiyorum. Beni rahat bırak."

Kız, daha fazla ayakta kalmaya dayanamayarak kendini koltuğa bıraktı. Ani hareketle yaraları acımıştı ama umursamadı. Gözleri kapanmak üzereydi, fazla yorgun ve halsiz hissediyordu.

"Lütfen, artık gider misin?"

"Hayır. Hiçbir yere gitmiyorum."

"O zaman beni rahat bırak. Beni engellemeye çalışma."

Ağzından zorlukla birkaç kelime dökülen kız, daha fazla göz kapaklarına karşı koyamayarak gözlerini kapattı. ChangKyun ise bunu fark eder etmez hemen onu sarstı ve gözlerinin açılması için uğraştı. Ama kız tepki vermiyordu. Elini kızın boğazına götürüp nabzına baktı. Oldukça düşüktü. Ne yapacağını bilemiyordu, odanın içinde bir oraya bir buraya gidiyordu. Düzgün düşünemiyordu.

En sonunda ambulansı aramayı akıl edebilmişti. Çevik hareketlerle telefonunu kavrayıp ambulans çağırdı. Yaklaşık on dakika sonra siren sesleri gelmişti. Kızı ani bir hareketle kucağına alıp apartmandan çıktı. Ambulanstaki görevlilerin getirdiği sedyeye yatırdı. Son defa nabzına bakmıştı. Neredeyse hissedilmiyordu.