Locker 246

Twenty-third Chapter - Galit Ako

Para naman ito sa mga #TeamTyronexMico!! Sana magustuhan ninyo! <3

---------------------LOCKER246----------------------

CHAPTER 23

Mico's PoV

Lunes na naman and I started hating Monday nang magsimula ang sem na 'to dahil sa Basketball class ko.

Pero dahil ayokong bumagsak, pinipilit ko talaga yung sarili ko na pumasok sa klaseng to.

At ngayon nga ay hinihintay namin ang varsity players dahil sila ulit ang magtuturo samin.

Naiinis ako dahil bukod sa ang tamad ng instructor namin magturo, makikita ko na naman yung taong gustung-gusto ko ng kalimutan at burahin sa buhay ko. How am I supposed to forget kung maya-maya lang ay nasa harap ko na naman siya at makakausap pa?

Ano bang problema ng tadhana at ganito ang ginagawa niya sakin? Napaka-unfair lang ha.

Ilang minuto lang ay dumating na sila, at siya talaga ang unang-unang natagpuan ng mga mata ko. Ang aga-aga naiinis ako.

"Oh baka may himatayin na naman ha?" paalala ni instructor na ikinatawa ng mga kaklase ko habang nakatingin sakin.

"Wag kasing tatanga-tanga." segunda pa ng kaklase kong babae na naka-full make-up pa. Grabe, anong akala niya beauty contest ang gagawin namin?

"Ikaw kaya yung mukhang tanga dyan sa make-up mo." nainis naman siya sa sinabi ko at aktong susugurin na ako nang pigilin siya ng instructor namin. Nagtawanan din yung mga kaklase ko sa sinabi ko.

"Tama na yan. Sige na, pumunta na kayo sa kanya-kanya niyong partner! One..two.." inirapan niya na lang ako.

Ewan ko ba, dahil na rin siguro sa inis kaya nasabi ko yun. Oh well, I believe she deserved that.

Nagulat ako dahil lumapit sakin si Luis at hindi ko inexpect na nandito rin siya. Hindi ko siya napansin kanina.

"Hey! Morning." bati niya sakin. And just like that, naglahong parang bula yung inis ko.

"Oh hi! I didn't notice youre also here." bati ko rin sa kanya at ngumiti.

"You really wouldn't notice me coz youre too busy looking at him." ngumiti siya pero alam kong peke yun.

Hindi naman ako makasagot. Napakamot lang ako sa ulo. Tinapik niya naman ako sa balikat.

"Well that's okay. I understand. You've been doing it for too many years, I can't expect you to get over it in just a week." aniya at ngumiti, this time, totoo na yung ngiti niya kaya ngumiti na lang rin ako.

"I heard he's your partner." kinuha niya yung hawak kong bola.

"Ahh...yeah."

"You know, I can go and ask coach if I can be your partner."

"Really? You can do that?"

"Yeah, but I'm not just sure if he'd allow it. Wait, I'll try." iniwan niya ko para lumapit saglit kay instructor na tamad magturo. Nagusap sila at ilang saglit pa ay bumalik si Luis at mukhang hindi pumayag si instructor dahil sa hitsura niya ngayon habang naglalakad palapit sakin.

"Guess he said no?" tumango lang siya sa tanong ko. "It's okay. I just have to bear with it for an hour and a half. Go to your partner na. I'll be fine." nagpalitan lang kami ng ngiti at lumapit na sa kanya kanya naming partner.