Ben bu dünyayı hiç anlamadım gülüm.
Hangi çiçeği kokladıysam avuçlarımda soldu.
Hangi buluta aisevdalandıysam sırılsıklam etti beni.
Hangi sabaha günaydın desem güneş dağların ardına saklandı.
Bir lokma ekmeğe tutsakken aşkımız, sevdamızdan başka neydi paylaşamadığımız.
Ben bu insanları hiç anlamadım gülüm.
Kime güvendiğisem elinde hançer.
Kime uzattıysam elimi ihanet diz boyu.
Ve sevdasında yanarken aşkın ateşleri
Beni tek bırakan sen değilsin bu akşam
Sahte bir gülüşe teslim edip yerlerini
Umudım sevincim herşeyim gitti
Beni böyle kül eden bir sen değilsin.
Ben bu aşkı hiç anlamadım gülüm Ne zaman ayrılsam yağmur yağıyor. Ne zaman sevinsem ortalık boran Böyle çekip giden bi sen değilsin.
Bu ihanet senin suçun değil.
Terketmese bu şiirler terketmezdi beni.
Sonra bu akıp giden zaman
Üzerimize sinmişken aşkın kokusu
Senin gözyaşındı kadehlerden içtiğim.
Ve göçerken insanlar tek tek bu şehrin yüreğimdi gecede. Ay ışığı gibi yanan
Ben bu hayatı hiç anlamadım gülüm
Ne yavaş dönsem orda yangınlar
Nereye gitsem yolum engerek
Her gece sağdığım hüznün agosu.
Ağzımda leş gibi bi anason kokusu.
..Ve her sabah bir gülüşümü daha çekiyorum kendi ellerimle dar ağacına...
