Aşka Bela Kalpler

Tanıtım

TANITIM

Bulundukları yere yabancı gözlerle bakıyordu Sonat ve Araz.Aynı zamanda Yavuz amcalarının söylediklerini algılamaya çalışıyorlardı.Amcaları küçücük olan salonun köşesinde duruyorlardı.Araz tekli koltuğa kendini bırakırken Sonat hala meraklı gözlerle etrafına bakıyordu en sonunda evi incelemekten vazgeçip dudakları alayla kıvrılmıştı.

'Ahh kulaklarıma baktırsam iyi olacak, baksanıza saçma sapan yalan yanlış şeyler duymaya başladı.Doktora görünmek şart oldu artık.'

'Kulakların sağlam oğlum, yani doğru duydun..Kredi kartlarınız, arabalar, gece dışarı çıkmak 1 sene boyunca yasak.'

Yavuz'un ciddi duruşu karşısında Sonat ve Araz'ın yüz ifadesi değişmişti.İşin ciddiyetinin farkına yeni yeni varıyorlardı.Şaşkınlıkları özellikle Sonat'ın şaşkınlığı elle tutulacak kadar somuttu.Amcalarını bu kadar kızdırabileceklerini düşünmemişlerdi.Hoş genelde hep kızdırmayı başaracak bir şey yaparlardı ama bu defa fazla ileri gitmişlerdi anlaşılan.Öyle ki Yağız amcaları da destek oluyordu bu saçma cezaya.

'Bu saydıklarınızı elimizden alınca ne olacak ki?'

Araz şaşkınlığını üzerinden atarken umursamaz tavrıyla oturduğu yere iyice yaslandı.Şu an endişeli olan kişi daha çok Sonattı.

Yavuz ve Yağız kafasına hiçbir şey takmayan umursamaz yeğenine baktılar.Aslında bu cezayı vermek istemiyorlardı ama onların iyiliği için bunu yapmak zorundalardı.

'Ne demek elimizden alırlarsa ne olacak!Aklını mı kaçırdın Araz?..Resmen fakir edebiyatına bağladılar.'

Sonat'ın tepkisine omuz silkmişti Araz.Sonat ise sinirli gözlerini kardeşinden çekip amcalarına baktı.

'Bunu bize yapamazsınız.'

'Yaparız...Farkında mısınız ama okul hayatınız boyunca bir sürü okul değiştirdiniz daha doğrusu atıldınız..Ama siz bir türlü uslanmadınız.Tüm sabrımıza, anlayışımıza ve uyarılarımıza rağmen ders çalışmıyorsunuz..Bu sene de sınıfta kalırsanız liseyi bitiremeyeceksiniz.'

Yağız'ın sözleri ikizleri etkilememişti.İşler Sonat için çıkmazdaydı ama Araz istese rahatlıkla bitirebilirdi okulu.Çalışmasına bile gerek kalmadan hem de ama içinden gelmiyordu doğrusu.Sonat ise istese de vazgeçemiyordu serserilikten.

'Ne yani her şeyimizi aldığınızda oturup inekleyecek miyiz?'

Sonat'ın sorusu Yavuz'u gülümsetmişti.'Bir insan kolejden alınıp düz, sıradan bir liseye gönderilirse ayrıca o yaşadığı lüks evin müştemilatı kadar bile olmayan iki oda bir salon evde yaşamaya başlarsa, burdan kurtulmak için ister istemez inekler.'

İşte can alıcı sözleri söylemişti Yavuz.O ana kadar umursamaz olan Araz bile sinirlenmeye başlamıştı.Sonat zaten bir şeyleri parçalamamak için artık çok zor tutuyordu kendini.

'Bu ne demek oluyor?'diye sordu Araz bu konuşmanın gidişatından rahatsız olmaya başlamıştı.

'Artık şu anda bulunduğumuz evde yaşayacaksınız demek oluyor.Ayrıca siz iki kardeş aynı odayı paylaşacaksınız demek oluyor..Diğer odada dönüşümlü olarak ben ve Cesur kalacağız.'

Yağız'ın sözleriyle Araz oturduğu yerden kalkmış Sonat'ın yanında durmuştu.İkisi ilk ana göre çok daha şaşkındı.Göz göre göre bütün hayatları ellerinden alınıyordu.Araz'ın hiçbir şeye itirazı yoktu ta ki Sonatla bu evde ve aynı odada kalma haberine kadar.Buna katlanamazdı Araz.Kalabalık ortamdan nefret ederdi özellikle de Sonat gibi biriyle aynı oda.Bu mümkün değildi.

Sonat için ise altındaki araba, kredi kartları ve tabi o lüks yaşamın elinden alınması başlı başına bir yıkımdı.Kaşlarını çatmış iki amcasına da kızgın bir şekilde bakıyordu.

Yavuz ve Yağız ikizlere cezalar verirlerdi ama hiçbir cezaları bu kadar ağır olmamıştı.Başka bir yol yoktu ne yazık ki.Arazla Sonat'ın akıllarını başlarına getirmek için ne gerekiyorsa yapmalıydılar.

O sırada salona giren Cesur'u gören Sonat kuzenine baktı bir umut.'Cesur bari sen bir şey söyle.Bu cezanın ne kadar saçma olduğunu söyle onlara.'

Cesur birkaç saniye suskun kaldı.Babasıyla amcasına baktı ama onların kararlı duruşları Cesuru da zorluyordu.Ve hak verdiği için sesini çıkaramıyordu.Kuzenlerinin biraz sorumluluk almaları gerektiğini düşünüyordu hoş hiç kendisine göre bir şey değildi bu sorumluluk mevzuları, zorlamalar.Hatta ona kalsa bu ceza saçmalığın önde gideniydi ama başta Bekir Ağa olmak üzere amcasıyla babası da kesin bir karara varmışlardı.O yüzden Cesur ilk defa sessiz kalmayı tercih etti.Çünkü kuzenlerinin en azından liseyi bitirmelerini istiyordu.Sonrası zaten onlara aitti.Ellerini pantolunun ceplerine koyarken elinden bir şey gelmediğini belirten bir ifadeyle baktı kuzenlerine.

'Üzgünüm gençler ama son yaptığınız şey yenilip yutulacak bir şey değildi.O kavga yüzünden çocuk hastanelik oldu.O yüzden bendeki tüm kredinizi doldurdunuz.Artık istesem de sözümü geçiremiyorum bizimkilere.'

Sonat ve Araz tutunacak son dallarının da kırıldığını görünce umutsuzca birbirlerine baktılar.Anlaşılan bu defa cezadan yırtamayacaklardı.

Cesur ikizlerin hayalkırıklıklarını görünce pes ederek yanlarına gitti..'Merak etmeyin, yeni bir ortam eğlenceli olacaktır..Hem bende kalacağım sizinle ara sıra.O kadar da kötü olmayacak bu ceza.'

Cesur'un kısık sesle söyledikleri Sonatla Araz'ı bir nebze olsun rahatlatabilmişti, buna tek sebep ise Cesur'a olan sonsuz güvenleriydi.Ama yine de aldıkları cezanın ağırlığını şimdiden hissetmeye başlamışlardı.Şimdi ne yapacaklardı?Böyle zengin refah bir yaşamı bırakıp, hayata en alt seviyeden mi başlayacaklardı yani?