I'm DOOMED [On-Going]

Chapter 1: Awful.

Lileth came. Nandito siya sa bahay ngayon. Im really sad. This is really Awful. I should have been fight for mom. I should have save her. Sana hindi ko siya hinayaang makain ng mga zombies ng ganun ganun lang.
Oo, alam ko hindi ka pani paniwala. Bakit magkakaroon ng zombie dito sa Pinas? like duh! Impossible! I know. Pero nangyayari. It's happening right now. Every corner of the street, outside the house, at the mall, at the park, at the school. EVERYWHERE!

"Freya...."

"Leth..."

I hug Lileth. That kind of hug that was so tight.

"Leth, I-I didn't expect this, no- "

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Humagulgol ako sa sobrang bigat na ng nararamdaman ko. Ang sakit sakit! Si mommy na lang ang meron ako, mawawala pa! God bakit pa sakin nangyayari to!

"Si mommy na lang ang meron ako Leth, si mommy na lang.."

"Freya, I know there's a reason behind this."

"Reason? Ano namang reason! sa dami dami ng tao sa mundo, ako pa? Marami namang iba dyan!"

Napatahimik si Lileth. Natauhan naman ako sa mga sinabi ko.

"Leth, Im sorry. Hindi ko sinasadyang masigawan kita, hindi ko-"

"Its okay, Freya. I understand. May reason lahat ng tao. Ju-just be strong okay?"

"I will try."

Lumipas ang oras. Di namin napansin gabi na. Its already dinner time. Nakatulog ako sa Sofa. Nagising na lang ako dahil sa mabangong amoy na nanggagaling sa kusina.

"Hmmmm.. ang bango."

Sabi ko sa isip ko.

"Anong amoy iyon Lileth?"

"I'm cooking for our dinner."

"What's cooking?"

"Adobo.adobo.adobo.adobo"

"Hahahahahahaha!"
Humagalpak kami sa tawa ni Leth. Natawa kami kase iyong pagkasabi niya ng Adobo ay katono nung latest song na narinig namin sa MTV na about sa Adobo.

"Yun oh, tumawa siya! Hihihi!"

"Ano ba Leth."

"Okay sorry."

"Tch. Tara let's eat."

"Let's eat the adobo adobo? Haha!"

"Okay."

"Uh."

We eat and eat and eat. Nabusog naman ako. Ang sarap talaga magluto ni Leth! She's so perfect talaga! Kahit sino magkakagusto sa kanya. But not me! Hahaha!

"Kala ko pasko na eh."

"Why?"

"We had a silent night. Lol!"

"You crazyyyyy!"

Naghabulan kami ni Leth, nag pillow fight hanggang sa makaramdam ng pagod.
Papunta na kami sa kwarto, paakyat ng stairs mg biglang...

"Ouch.."

Isang maliit na boses na nagreact na nasaktan siya.

"Wha-whats that?"

"I dunno"

"May natapakan ka ba?"
Sabi ko kay Leth.

Sinilip ni Leth ang suwelas ng heels niya. And guess what? Bulak. Pinulot niya ito.

"R'you kidding me? This is just a cotton!"

Tinapon ni Leth yung bulak, naplakda iyon sa sahig.
Naririnig ko nanaman yung mumunting boses.

"Ouch, huhuhuhu"
Sabi ng mumunting boses, parang naiiyak sa sakit.

"Narinig mo ba yun?"
Sabi ko kay Lileth.

"Ang ano? Hay nako. You should rest. Pagod ka lang kaya—"

"I swear. Im not joking."

"No, pagod ka lang kaya kung ano ano na naririnig mo."

"Maybe. Teka nauuhaw ako, mauna ka na Leth."

"Ok."

Nagsinungaling ako. Hindi ako nauuhaw. Sinilip ko ang bintana, madami pa ring zombie palakad lakad lang. Thank God at hindi kami pinapasok ng mga to. Nakasara lahat ng pintuan, bintana lahat ng pwedeng pasukan ng zombies. Double security ang ginagawa namin ni Lileth.
Hindi kase ako makatulog lalo na bumabagabag pa rin sakin yung pagkamatay ni Mom at yung maliit na boses na naririnig ko.  Hinahanap ko yung bulak. Ayun! Nandun pa rin siya sa sahig. Hindi ko alam kung bat ko ginawa pero iningatan ko yung bulak. Para naman sa ikatatahimik ng gabi ko, nilapag ko sa lamesa yung bulak. At iyon umakyat na ko sa taas.
Nakita ko si Leth na nagbabasa ng libro. Matutulog kami ng magkatabi at iisa lang ang kama. Well, masters bedroom naman kaya napakalawak.

"Ang tagal mo naman uminom ng tubig."

"Pasensya na sumilip lang ako sa bintana. Zombies are still approaching."

"Yeah, at dumadami sila lalo..."

"Natatakot ako..."

"Dont worry, Im here."

Lileth turned off the lights. We slept tightly and had a good night.