LIFE WITH HIM <3

FIFTY THREE PT. 1

annika's pov

ayan, kinakabahan na naman ako. My god kaya ko ba toh? Maybe its still not too late to back out. Kasama ko ngayon si erik. Yes. Erik lang talaga ang tawag ko sakanya kasi ayaw niya daw ng kuya. And yes, siya nga ang ob gyne ko, pero i dont need to worry naman daw kasi pag dating sa profession niya professional siya.

Alam na din ni kuya ang lahat lahat, even the thing about sheena. Wala namang sense kung itatago ko pa diba, and he demanded to know it. Nakakatakot nga eh pero right now, siya ang lagi kong kasama pag wala si dave at eevie.

"okay ka lang ba?" hearing his voice made me snap out of my thoughts.

"no."

"kaya mo yan! ikaw pa, matapang ka eh."

"well, yung katapangan ko? Medyo out of stock siya ngayong mga nakaraang araw eh. Try natin next week baka magkaroon na." tatalikod na sana ako pero narinig ko ang boses ni alexis sa loob ng bahay, and it sounds like his arguing with his mom.

"wala kayong magagawa buhay ko toh!" sigaw yun ni alexis ah.

"dont you dare walk out on me alexis! Ako parin ang nagpapakaen sayo!" sigaw ni mommy.

"watch me! It didnt work out okay? Mahal ko talaga si sheena! we tried mom! We actually did, pero hindi talaga namin mahal ang isa't isa." well, he's right with the first one, and im sure the last part was a lie.

Palabas na siya ng pinto and natigilan siya nung nakita niya ako sa harap niya.

"you told them?" i asked gently. Wala na sa katawan ko ang galit, walang magagawang maganda sakin yun.

tumango lang siya. Sabay naglakad na.

"alexis!!" kasunod pala siya ni mommy. And pulang pula sa galit ang mommy niya. First time ko nga rin narinig na sumigaw yun eh.

Then she saw me.

"annika, hija." then napalingon kami sa labas dahil pinaharurot ni alexis ang sasakyan.

Hayst. Naunahan na naman niya ko.

"mommy."Napatitig ako sa mommy ni alexis, do i still have the right to call her that?

"come on, lets talk about this inside." at hinila na kami papasok ni erik.

"nasabi na po ba sainyo ni alexis?" i asked. Hindi ko alam pano sisimulan. Namumula parin kasi sa galit ang mommy ni alexis.

Darn. Sasabihin ko pa ba na buntis ako?

"oo. Why? How? Parang kelan lang pumunta kayo dito at maayos pa kayo? Bakit biglang ganun?"

"ang totoo po kasi niyan, nung time na yun, hindi na kami okay."

"tell me hija, mahal mo pa ba ang anak ko?"

"opo, pero hindi po talaga nag work out. Im sorry po."

"pero kung mahal mo siya, bakit hindi mo siya ipaglaban?"

"i cant force someone who already love someone."

naglabas ng cigarette case si mommy. Woah, nag yoyosi din pala ang mommy ni alexis.

"mom, i dont think that's good. Especially when around annika." sita ni erik sa mommy niya. Teka bakit bawal?

"im sorry, but im

so tensed. It helps me to calm down. Im sorry hija, ganito talaga ako minsan."

"mom, masama yan."

"isa lang anak pro--"

erik cut her off.

"annika's pregnant." napalingon ako kay erik.

What the hell?!

"what!?"

"she's 10 weeks pregnant."erik took my hand and sqeezed it. Alam niyang magwawala ako mamaya.

"paano mo nalaman? Alam na ba ni alexis?" panicked parin ang boses niya.

"hindi po mommy, actually, yun nga po ang pinunta ko dito beside telling you about the marriage."

nakatitig parin sakin si mommy, maybe waiting for me to continue.

"he has his reasons bakit hindi na po namin dapat ituloy ang relasyon namin. And i have my own. Maybe you should just respect our decision. As what have alexis said, we tried. Really, we did. Pero sadyang wala talaga. About me not telling him, ayoko na po madagdagan ang iniisip niya, he has so many problems already, and telling him im pregnant might even confuse him more."

"pero anak niya yan, you cant possibly hide his child away from him." mommy shook her head.

"im not going to hide him his child mommy, i just need to give him some time to sort out his life." okay, hindi ako sigurado sa sinabi ko. Pero hindi ko na pwedeng bawiin ang nasabi ko. "please po, im begging you, dont tell alexis."

"pero hija." then she sighed in defeat "okay, but i hope hindi mo ipagkakait ang karapatan namin sa bata."

"of course, i just want you to know our plans, especially about the annulment. Im really sorry po talaga tita."

"please, hindi porket maghihiwalay na kayo ng anak ko tita na ng itatawag mo sakin. Mommy parin." then she smiled.

"mommy," i smiled back in return.

"at erik, how come you know all about this?"

"im her ob gyne. Actually patient siya ni micah, but diba ikakasal na siya, so napunta ang mga patient niya sakin."

"i see, then your in good hands hija. So, ano ng balak mo after this?"

"hihinto po muna ako sa pagaaral, with all the pregnancy and such. Magttrabaho po ako to raise our child."

"no, you dont habe to do that. Susuportahan namin ang bata."

"mommy, i need to do this alone, kahit po si papa sinabihan ko na na ayoko humingi ng tulong. Maybe pag nahirapan na ko but right now, i want to face this alone. Gusto ko harapin kung ano man ang ginawa ko."

"i'll help dear, kahit konti. kahit para nalang sa part ni alexis. I will not interfere sa iba mong gusto, just let us help you kahit konti. Also to ease my burden."

tumango nalang ako, if this helps her.

"also, will you still have the child carry our name?"

"of course mommy, yun ang isang bagay na hindi ko ipagkakait. Para narin yun kay alexis."

and niyakap niya ko ng mahigpit. Tears flowing from her eyes.

"im sorry annika, im sorry for what my son did to you. I know mahirap sa part mo, im deeply sorry."

"dont worry po mommy, in time, mawawala din ang sakit. Right now, i just want to focus on my baby."

i hope mawala siya.

she straigtened up. Then her eyes started glimmering.

"well, since nandito ka na. Lets have a chat on being pregnant."

well, the roughs part over. Buti nalang at naintindihan ako ng mommy ni lex, i thought kailangan pang lumaylay ng dila ko kakaexplain.

All afternoon we talked about the do's and the dont's during pregnancy. Kung paano nagbuntis si mommy kay erik, kay ate eunice at kay lex. Natatawa nalang ako pag naririnig ko ang pangalan ni alexis, i dont know why but ngayon,

masaya ako.