LIFE WITH HIM <3

FIFTY FOUR

FIFTY FOUR

"ALEXIS! Please let me explain," tinapon niya sakin ang mga papel na hawak hawak niya.

Hindi ko alam kung paano ako magpapaliwanag, nawala bigla ang lasing ko ng bigla ko makita ang expression ng mukha niya.

"explain? Sige! Explain everything sheena! Ipaliwanag mong maigi sakin bakit mo kailangan gawin sakin yun, kung bakit mo ko kailangan LOKOHIN!" lumapit siya sakin, sobrang nanlilisik yung mga mata niya. Nakakatakot.

And i thought i was fearless.

"i just did that because i love you!" i shouted, totoo naman eh, mahal na mahal ko siya kaya ko nagawa yun.

"love? You love me?" then he laughed sarcastically. "shit sheena! Sinira ko ang buhay ko, para SAYO! Dahil sabi mo may sakit ka! Hindi ako nakinig sa kanila dahil sabi mo may sakit ka! Iniwan ko ang taong pinakamamahal ko dahil sabi mo may sakit KA! Bakit sheena? Bakit mo ginawa sakin yun! Bakit moko NILOKO!" then sinuntok niya yung pader sa likod ko. Hindi ko namalayan na nakasandal pala ako sa pader sa kaaatras sakanya.

"me sorry alexis, im sorry! Please forgive me, please!" niyakap ko siya pero tinulak niya ko palayo at natumba ako sa may sofa. Umiiyak na ako sa sobrang takot at dahil na rin sa sakit na nararamdaman ko dahil pakiramdam ko mawawala na siya sakin.

"forgive you? Sa tingin mo mapapatawad pa kita? Tangina sheena! Hindi ko talaga lubos maisip na magagawa mo sakin yun. Sinira mo ang buhay ko!"

"i love you alexis, you love me too right?" i said,  my god im so pathetic..

"have you ever heard from me those words? Kelan kita sinabihan ng i love you? Nung huling naging tayo? Bakit, akala mo ba dahil inaalagaan kita mahal na kita? Naawa lang ako sayo kaya kita sinamahan! Kaya ko tinapon ang buhay ko dahil akala ko mamamatay ka na!" then lumapit siya sakin, he placed his hands on either side of my face. Na corner niya ko. "alam mo ba kung ano naiisip ko ngayon? Nandidilim paningin ko sayo sheena, gusto kitang patayin! Dahil parang pinatay mo narin ako sa kasinungalingan mo! Dahil pinaikot mo ko sa kagaguhan mo! Sa tingin mo mapapatawad kita?"

then he kissed me aggressively,hinatak niya ako at binato sa sofa. Patuloy niya akong hinalikan habang umiiyak na ko. Sinira niya ang damit ko and his hands roam around my body.

"diba eto ang gusto mo? Diba natutuwa ka pag ginagawa natin to dati? Oh bakit umiiyak ka? Dapat nga natutuwa ka diba? wag kang umiyak!" he shouted. Natatakot na talaga ako, parang konti nalang talaga mapapatay na niya ako. Ang sakit ng mga hawak niya, ang sakit ng mga halik niya ang sakit ng ginagawa niya sakin.

"alexis,please... Stop." i whispered behind my tears. Hindi ko na kaya toh, ansakit, alam ko wala pa toh sa one fourth, no, sa one hundreth ng sakin ng nararamdaman niya, im sorry alexis, im really really sorry.

Then bigla siyang tumayo habang naiwan akong nakahiga doon na sira sira ang damit. I deserve that, i deserve everything that is happening to me now.

"pasalamat ka kahit papano may awa pa ko sayo. Naaawa ako sayo dahil kailangan mo pang manira ng buhay ng tao para lang maging masaya ka. Nakakadiri ka." then lumabas na siya ng bahay.

I was left there crying, niyakap ko ang sarili ko, trying to comfort myself. Ang sakit sakit, eto na ba ang kabayaran ng ginawa ko? Eto na ba ang kapalit ng maliligayang araw ko?

Erik's POV

I never thought that being a doctor is so fulfilling,lalo na pag naakagaan mo yng taong gusto mong alagaan. Dati rati kasi, after a day of consultation with my patients, parang ayoko na pumasok kinabukasan, pero ngayon, pag malalaman kong may scheduled appointment si annika, i cant help but be glad that i am the one taking care of her.