Ölüm bu ya sebebi var... ölüyorsak sırası var... akıl başa gelmeli baş akılı terketmeden... sonra sarılırsın kefene pişman olursun geçmişe... bir kaç replik geçer önünden hayat sinamandan... isyan edersin ömrüne neden boşa harcadım diye... çağırır seni toprak benim olan nerde diye... alır seni koynuna uyutur seni sonsuza.. bir kaç duacından sonra kimse kalmaz yanında... ağlarsın tek başına karanlığın ortasında... alır seni oradan iki melek tutarak götürür seni sınava kudret olan makamına.. sorar soruyu verirsen cevap alırsın mükâfaat... veremezsen cevap alırsın şefaat... Ölümü sıklıkla hatırlayın kardeşlerim sıklıkla
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADINI SEN KOY
Poetryİçimde seni heceleyen bir ben daha neden diye sorma dilimdeki ilk hecemsin.
