Dobro i zło. Właścicielka amuletów / bardzo wolno pisane

Rozdział 1

Data: 5.07.2013

Pamiętam dobrze ten dzień, kiedy rodzice powiedzieli, że muszą wyjechać. Miałam wtedy dziewięć lat. Mama przy tym strasznie płakała, tata również. Miałam zostać z ciotką Natalią, którą bardzo lubię, ale wolałabym, żeby rodzice nie wyjeżdżali. Na pożegnanie tata mi dał wisiorek z nietoperzem, a mama z Matką Bożą. Później pomachali mi i wyszli z mieszkania. Nie płakałam, bo miałam przeczucie, że ich jeszcze zobaczę. Rodzice zapomnieli torby. Chciałam im ją dać, ale ich już nie było. Zostałam sama.

-Karolinko! - Moje rozmyślenia przerwał głos cioci

- O co chodzi? - zapytałam

-Przyszła do Ciebie przesyłka!

Wyszłam z pokoju i skierowałam się w stronę kuchni. Ciotka podała mi duże pudełko. Powiedziała, żebym spokojnie je zobaczyła w swojej sypialni. Otworzyłam paczkę. Było tam bardzo dużo zdjęć, notes, koperta, liścik i teczka. Przeczytałam wiadomość. Rozwarłam szeroko oczy ze zdumienia. Przeczytałam jeszcze raz na głos.

,,Nigdy nie zapomnij swoich snów,a zwłaszcza przeprowadzki i pożegnania rodziców. Będzie Ci ,to kiedyś potrzebne. Nie jesteś zwykłą nastolatką. Kiedyś wszystko zrozumiesz.''

Na zdjęciach byłam ja, gdy miałam około dwa latka z jakąś dziewczynką, a na innych z rodzicami. Moją uwagę przykuła fotografia na której trzymałam małe zwierzątko z długim ogonem i skrzydłami.Chwilę się zastanawiałam co to jest, ale doszłam do wniosku że to musi być kawałek np. kocu. Spojrzałam do teczki. Były tam rysunki gadów i innych rzeczy...

W notesie były puste strony, a w liście był liść.

-------------------------

Jak się podoba rozdział? Mi za bardzo nie przepadł do gustu.Wyszedł mi bardzo, ale to bardzo krótki. To wygląda nie jak rozdział, ale prorok. Ogólnie jestem na siebie zła, że nie umiałam zrobić czegoś lepszego. Jeśli chodzi o błędy to ja ich po napisaniu rozdziału nie potrafię odnaleźć, dlatego byłabym wdzięczna jakby ktoś mi mógł zwracać uwagę, że gdzieś on jest.