Terliyordu… Elleri titriyor ve sabit duramıyordu. İsrail’ in son saldırısında ailesini kaybetmişti ve ailesinin ölümüne yol açan kişilerden; biri kadın, iki kişi elindeydi. Az sonra kapalı oldukları odaya gidecek ve yapması gerekeni; onları kurtarmak için gelmelerinden önce ailesinin intikamını alacaktı… Sonrada yaşamına bir son verecekti; artık yaşamasının bir anlamı yoktu…
Mustafa; ölmeden, öldürmeden önce; o, insan demeye ağzının varmadığı canilere, yaşadığı acıyı tattırmalıydı. Onlara; ailesini kaybettiği zaman yaşadığı acıyı, en azından bir kısmını tattırmalıydı. Peki, ne yapacaktı? İşkence mi etmeliydi? Onları hayal dahi edemeyecekleri şekilde yavaş ve acılı bir ölüme mi götürmeliydi? Ama elleri, kalbi veya dürtüleri bunları gerçekleştirmesine müsaade edecek miydi? Sanmıyordu… O hiçbir zaman acımasız ve kana susamış biri olamazdı. Hayatında bir başka birini dahi incitememişti çünkü. Şimdi düşününce bile, kapalı odada elleri kolları bağlı duran iki insanı öldürebileceğini sanmıyordu. Yapmalıydı…
