Peşimdeydi...kaçmak istiyordum ama bir türlü kaçamıyordum! Ben o'nu sevmiyordum ki... Aptal bir parti yüzünden,peşimde bir psikopat var! Allah kahretsin! Kaçmalıydım...Başka bir ülkeye. Elimde valizimle zar zor havalanına yetişebilmiştim. New Yorka uçak biletimi almıştım. Kaçacaktım, kurtulacaktım o manyaktan! Biletime baktığımda daha yarım saat vardı uçağın kalkmasına. Tabi benim yokluğumu anlayana kadar ben çoktan gitmiş olacaktım. Aklıma tanıştığımız günki party gelmişti. Ben sadece arkadaşlarımla biraz eğlenmek için gitmiştim. Ama belayıda üzerime çekmiştim!
****
Merve tutturmuş bir parti var gidelim diye. İstemiyorum desemde anlamıyordu canım arkadaşım. Sonunda pes etmiş ve kabul etmiştim. Sorun şurda ki kimin partisi olduğundan bile haberim yoktu. Gerçi Merveninde yoktur ama...
'Söyle bakalım kimin partisiymiş Merve hanım?'
'Hmmm şey bende zaten bugün okuldaki kızlardan duydum. Aman boşver parti olsun kimin olursa olsun.' gülmeye başlamıştım, mutluluktan değil-sinirden gülüyordum. Dur bakalım daha başımıza ne işler gelecek!
Parti mekanına geldiğimizde şaşırmıştım! Bu partiyi organize eden baya zengin olmalıydı. Köşk,saray hatta malikane bile diyebiliriz buraya. Havuzu zaten bizim okul kadar. Aman Allahım! Nereye gelmiştik biz böyle? Ordaki bir kızı durdurup.
'Kusura bakmayın bu partiyi organize eden kim acaba?' bana bakıp gülmeye başladılar, e tabi normal bilmediğin bir partiye gelirse olacağı buydu! Gülmeyi kesip sonunda bana cevap verebilmişlerdi.
'Doğan Soylu,tabi sen onuda bilmessin...şimdi Soylu holdıngin veliahtı. Okula yeni geldiği için...tanışma amaçlı bu partiyi düzenlemiş. Zaten işte orda mavi gömlekli olan.' gösterdiği tarafa baktığımda zaten göze batıyordu. Çünkü yanında sadece kızlar vardı! Hiç umursamadan Mervenin yanına gittim. Ben yokken kendine yeni arkadaşlar edinmiş hanım efendi. Zaten eve bir dönelim hesabını soracaktım ben! İçmek için bir şeyler almaya gittiğimde birisi kolumdan yakalamıştı. Refleks olarak kolumu hemne çektim. Korkmuştum... sonuçta bir şey olsa kimse umursamaz eğlenmeye devam ederdi. Baktığımda şu mavi gömlekli çocuktu. Neydi ismi..
'Doğan...' aklımımı okumuştu?
'İsminizi sormamıştım!'
'Sormanızı beklememiştim.' gülümsemesi sinirlerimi bozmaya başlamıştı!
'İzninizle.' tam gitmek için yanından geçiyordum ki kolumdan sert bir şekilde tuttu. Manyak mı bu?
'Gitmene izin vermedim!' korkmaya başlamıştım...ama belli etmeyecektim.
'İzin istemediğim için olmasın!' şimdi o sinir gülümsemeyi ben yapmıştım.
'Artık benimsin...'
****
Sonradan anlamıştım ki meğer parti- benimle tanışabilmek içinmiş. Aslında benimle ilgili her şeyi biliyordu. Ama dikkat çekmemek için parti düzenlemiş. O günden sonra beni takip ettiriyor, yanıma erkek sinek bile yaklaştırmıyordu! Dün bana 'Kimliğini ver! Evleniyoruz!' dediğinde sinirlerim hepten bozulmuştu. Bu işte bardağı taşıran son damlaydı! Kaçacaktım, ne olursa olsun. Beni bulup öldürecek hali yoktu ya! Tabi herşey olabilirdi, çünkü daha 1 hafta önce mafya olduğunu yeni öğrenmiştim! Ama kararımdan geri dönmeyecektim. Zorla evlenmeyecektim! Uçağın kalkmasına son 10 dakika kalmıştı. Ayağa kalktım valizimide çekerek yeni yoluma adımlarımı atmaya başlamıştım...
