Angst.

deel 2

De eerste echte herinneringen van amber is als ze een jaar of vier is. Amber heeft een bekertje drinken van haar moeder gekregen en ze loopt heel voorzichtig naar de kamer, bang dat ze morst. Als ze de tafel haalt is ze opgelucht: het is gelukt. Dan ziet ze vanuit een ooghoek haar vader op zich afkomen. In een flits gaat zijn hand omhoog. Ze voelt een harde klap op haar achterhoofd. 'Stom kind, zet dat bekertje niet zo hard neer! Kijk wat je doet, achterlijk kind. Amber schrikt. Ze was nog zo voorzichtig en toch heeft ze iets fout gedaan. Ze bijt op haar lip om niet te gaan huilen, want ze weet op die jonge leeftijd al dat haar vader dan nog bozer wordt Amber gaat ogenschijnlijk rustig op de bank zitten. Dan hoort ze weer de stem van haar vader bulderen: 'Zit niet zo dom te kijken, jij! Ambee krimpt in elkaar. Ze begrijpt er niets van. Ze deed toch niets, alleen maar zitten? Haar vader ergert zich blijkbaar ook aan haar aanwezigheid, al beweegt ze niet en zegt ze de hele tijd niets. Amber pakt een boekje. Even later hoort ze weer de stem van haar vader: Je doet het weer, je kijkt heel dom. Sorry zeggen. Ik moet heel snel sorry zeggen, denkt amber. Dan vindt papa me vast lief. Ze loopt naar hem toe en gaat naast hem zitten. Sorry, papa, ik zal het nooit meer doen, ik zal lief zijn.'

Ze kijkt hem verwachtingsvol aan en hoopt op een aai over haar bol. Maar het enige wat haar vader zegt is: 'Goed, en nu opsodemieteren.' Naast de agressieve overdagvader heeft Amber ook een nachtvader. Die is heel anders. Hij komt naar haar kamer en zegt lieve woordjes, de woordjes waar ze zo naar verlangt. 'Hoi, mijn kleine poppedeine.' Zijn ogen stralen. 'Wat ben je een lief blond poppetje. Geef je papa een kusje?' Amber slaat haar armen om haar lieve papa en geeft hem een kusje. Hij doet haar pyjamaatje open. Daarna geeft hij haar een kusje op haar mond. Zijn tong vindt ze vies, maar die neemt ze voor lief. Ze is zijn kleine meisje en hij houdt van haar. Zijn handen strelen haar, ze slaan haar niet, gaan gewoon wrijvend over haar lijf. Van boven steeds verder naar onderen.