Öyle Uzaktan Seviyorum Seni

Bölüm 7

Mine yaşananlara hala inanamıyordu. Necmi yaşadığı şokla kızın kolunu bırakmıştı. Mine hemen köşede duran kadınların yanına gitti ve Güllü ablasının kolunun altına girdi. Hepsinin ağzı açık kalmıştı. Ablasının söz ettiği adam bu olmalıydı. Demek ki o kadar umutsuz değilmişiz diye düşündü genç kız. Onlara sahip çıkacak kişi umudun bittiği yerde gelmişti.

Adamın yüzünde gördüğü o kısacık gülümseme hiç hayra alamet değildi. Gülüşünde bile insanı korkutup kaçıran bir hava vardı. Adamı görür görmez Mine'nin içini bir ürperti almıştı.

Mine adamın Necmi'ye kafa atmasıyla ağzından küçük bir çığlık kaçırmış hemen iki eliyle ağzını kapatmıştı. Yine de sesinin çok çıkmasını engelleyememiş adamın kendisine dönmesine neden olmuştu.

Yusuf, cırtlak bir ses duymuş yüzünü buruşturarak karşısındaki kadınlara bakıp tekrar yerde yatan adamın üstüne eğilmişti.

"Lan gavat sen hani tövbe etmiştin ha!"

"Benim ikinci şans verip de bunu kullanmayan insanlara ne yaptığımı bilmiyor musun ulan."

"Ayaklarıma kapanıp yalvaran sen değil miydin lan ibne!"

Yusuf söylediği her cümleden sonra tüm gücüyle adamı yumrukluyordu. Bu âleme girdiğinden beri çok kişiye ikinci şans vermişti. Herkesin ikinci şansı olduğuna inanırdı. Çünkü kendisi ikinci şans sebebiyle yaşıyordu ve bu şansı çok iyi değerlendirmiş hayata tutunmuştu. Bu yüzden ikinci şansları değerlendiremeyen insanlara ayrı bir ayar oluyordu.

Kerem yine abisinin kendini kaybettiğini anlamış hemen duruma müdahale etmişti.

"Abi bırak adamı öldüreceksin. Böyle kolay şekilde ölmesini istemezsin dimi?"

Yusuf tam adama tekrar vuracakken deliliğin hakkını verecek şekildeki sırıtmasıyla Kerem'e doğru dönmüştü.

"Koçum arada sırada senin de haklı olduğun zamanlar oluyormuş."

"Aşk oldun abi ben her zaman haklıyımdır." Kerem yine her zamanki zevzekliğiyle sırıtmıştı.

"Sıçtırtma oğlum aşkına." deyip son kez adama kafa atmış yere fırlatmıştı.

"Götürün bu pezevengi mekâna görsün bakalım karı pazarlamak neymiş."

Yusuf adamın götürülmesiyle bir köşede birbirine sarılmış kadınlara döndü. Bu kadınların sürekli ağızları açıkmıydı geldiğinden beri ağızları açık kendisine bakıyorlardı. Allah Allah dedi içinden ben de bir tuhaflık mı var diye düşünmeden edemedi.

"Abi şu sırıtmanı düzelt yine deliye bağladın kadınları korkutma."

"Ha oğlum ondan tırsmış bana öyle bakıyorlar desene"

Yusuf tüm sinirini stresini atmış bir şekilde psikopat yüz ifadesinden sıyrılmış eliyle gömleğinin yakasını düzeltmiş kadınların yanına gidiyordu. Ama nedense o gittikçe mesafe kısalmıyor aksine uzuyordu. Çünkü 3 kadın birbirine sarılmış şekilde adam geldikçe geri geri gidiyordu.

Yusuf ne güzel sinirini yatıştırmıştı şimdi ne diye bu kadınlar ondan kaçıyordu. Hele içlerinden bir tanesi deve kuşu misali kadının birinin omzuna kendini gömmüş yüzüne bile bakmamıştı.

"Kerem oğlum bende bir sorun mu varda benden kaçıyorlar."

"Abi korktular kadınlar yazık önce sessiz sessiz üstlerine gitmeden seslenseydin ya." Kerem de abisinin yanına gelmiş kadınlara bakıyordu.