YAZ RÜZGARIM (Yaz Serisi -1)

1. Bölüm ☀

Merhaba, arkadaşlar. Yeni bir kurgu ile sizlerleyim. Bu kitap serili olacaktır. Beğenmeniz dileği ile, iyi okumalar...

Multimedia; Deniz Özay

°°°°°

"Hemen çıkmak zorunda mıyız? Bir ay kadar zaman verin lütfen! Elimden geleni yapıyorum. Biraz anlayış gösterin!"

Haftada bir geldiğim evimizin sahibi olan adama tekrardan yalvarmaya başladım.
Eşi ne kadar bizi sevsede kocası, paragöz adamın tekiydi.

"Bu kaçıncı oldu? Hep öyle diyorsunuz görüyoruz sonra!"

"Ya amca! Öğrenciyim ben hem okuyup hem çalışmak ne kadar zor biliyor musunuz? Kaç yıllık kiracınızız sizin!"

Böyle geçiyordu hayatım işte! Babam bizi terk ettiği günden beri böyleydi. Hayatımız zorlaşmıştı. Yetişemiyordum hem çalışıp hem okumaya. Annem çalışmak istesede izin vermemiştim ona. Gururlu kızdım ben, yediremiyordum böyle insanların olmasını!
Tek başıma becermem gerekiyordu bu işi!

"Son bir ay! Ama eğer bir ay içinde gelmezse kira, o zaman kendi ellerimle çıkarırım sizi!"

"Söz veriyorum ödeyeceğim! Ne olur inanın bana!"

Amca kafasını sallayıp kapıyı kapattı yüzüme sertçe.

Şimdi iş bulmam gerekiyordu. Bu koca şehirde iş zor bulunuyordu. Geçen hafta kafede çalışmaya başlamıştım. Haftada 100 lira veriyorlardı. Bir ayda 400 lira ediyordu. Ama bu para anca evin kirasına yetiyordu. Zaten okul saatlerime uymadığı için yine acımadan çıkarmışlardı beni işten.

Eve vardıktan sonra anahtarla kapıyı açıp içeriye girdim. Annemin yanına mutfağa gittim. Yemek yapıyordu herhalde.
"Hoş geldin, kızım, " dedi annem gülümseyerek.
"Hoş buldum annem," dedim bende annemin yanağından öperek.

"Konuştun mu ev sahibiyle? "

"Konuştum. Anca bir ay müddet verdi. Hemen iş bulmam lazım."

Annemin ne diyeceğini biliyordum. Çalışayım diyecekti. Ama annemin istemiyordum çalışmasını, yorulmasını...

"Kızım bak, anlıyorum seni ama yetişemiyorsun. İkimizde görüyoruz bunu. Çalışmak zorundayım. Sende okulunu okuyacaksın. Tek başına olmaz izin veremem buna."

Annemin dedikleri doğruydu aslında. Yetişemiyordum tek başıma. Ama...

"Peki, ama nerde iş bulacaksın?"

"Çıkarız birazdan yemeği yiyince. Bakarız iş varmı."

"Peki, tamam."

Annem yemeği pişirirken bende masayı hazırlamaya başladım. Annemin çalışmasına izin verecektim, ama benim istediğim yerde, güvenli olduğunu düşündüğüm yerde çalışacaktı.

Annem yemeği getirdiğinde hemen yiyip dışarıya çıktık.

Akşam olduğu için az yerler açıktı. Biz halen yürürken, bir ev yemekleri yapan yer bulduk. Cama asmışlardı 'yemek yapan birisi aranıyor' diye.

"Deniz, gel kızım. Şuraya bakalım, " diyerek benim düşündüğüm yeri gösterdi annem.
Mekanın kapısından geçtikten sonra orta yaşlı bir adam kapıya doğru, bize baktı.
" Merhaba, şey eleman arıyormuşsunuz yemek yapacak," dedim çekinerek.

Adam bir beni, bir annemi süzdükten sonra pis pis sırıtıp konuşmaya başladı.

"Hoş geldiniz, oturun masaya konuşalım," dedi.