Gülşah Hanım, diğer kadınlardan farklıydı ve bir o kadar da aynıydı. Sadece ailesi tarafından evlatlıktan reddedilmekten çok korktuğu ve çevresi tarafından dışlanacağını çok iyi bildiği için zamanında Ekrem Bey ile bir mantık evliliği yapmak zorunda...
''Hergeleye bak sen,'' diyerek güldü Ekrem. ''Bana çekmiş diyor bir de...''
Teoman güldüğünde, Gülşah hariç odadaki herkes gülmüştü.
Defne bunu fark edince, ''Anneciğim,'' diyerek seslendi. Gülşah bakışlarını kızına çevirdi. ''Ya bana dün gece kazara da olsa, anılar defterime yazacağım çok aksiyonlu bir hatıra kazandırdın. Lütfen kendini suçlamayı artık kes. Bak ben iyiyim, hem maksatla babam da geldi... Hepimiz birlikteyiz, gülüyoruz, iyiyiz...''
Gülşah manidar bir şekilde kızına baktı ve iç çekti.
''Sana bir şey olsa kendimi asla affetmezdim.'' Dedi Gülşah. ''Güçlü kızım benim!''
Defne gülerken son çikolata parçasını da ağzına atmayı unutmadı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
--
Aradan bir gün geçmişti. Mercan, sevgililer günü gecesini birlikte geçirdiği ve sadece adını bildiği kadını bir türlü aklından çıkaramıyordu.
Restoranın boğucu ve gürültülü ortamından kaçıp, kendi küçük dövmeci dükkanına gelmişti. Dövme yaparken kişinin yattığı sandalyeye uzanıp, bir kolunu başının altından geçirdi ve tavanı izlerken Gülşah'ı düşünmeye başladı.
Farklı güzelliği bir türlü aklından gitmiyordu. Dokunuşları, öpüşü, sarılışı, kokusu... Sanki yıllarca Mercan'ın onu bulmasını bekliyormuş gibi bir havası vardı. Bir gece de öyle sahiplenmişlerdi ki birbirlerini! Mercan onun sıradan kadınlardan olmadığını, sabah yanında olmadığını görünce anlamıştı.
Gittiyse vardır bir sebebi, diye düşündü. Başka çaresi kalmamıştır, gitmeye mecbur kalmıştır.
Neden bir bahane bulmaya çalışıyordu ki Mercan? Gittiyse gitmişti! Ona neydi ki? O hayatına her zamanki gibi devam edecekti. Gülşah nasıl hala daha aklından çıkmıyordu anlamıyordu!
''Ne yapıyorsun burada?'' Mercan, Cem'in sesini duyduğu anda korkuyla yerinden sıçradı.
''Sinsi sinsi niye yaklaşıyorsun be?'' diye sordu kaşları çatılırken. Gerçekten çok korkmuştu.
Cem, arkadaşının yanına gidip yanağından bir makas aldı. ''Korkuttuysam özür dilerim bebeğim.''
''Ah, önemli değil.'' Diyerek yeniden uzandı Mercan. ''Çocuklarla konuştun mu hiç?''
''Pera dünkü...'' Cem birkaç saniye kaşlarını çatarak hatırlamaya çalıştı. ''Mebilmatozkonseri mi neymiş, ondan çıktıktan sonra doğruca eve gidip yatmış.''
''Mabel Matiz,'' diyerek düzeltti Mercan sırıtırken. ''Metal müzikten farklı şeyler de dinlemelisin koca adam.''
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
