The Devil Who Danced At Midnight

g u n i t a

Tama ang sinabi ni Dusk. Pare-parehas kami sa unang parte dahil kahit sino ay ganoon ang itsura ng papel, at kahit hindi ko kita ang nakasulat dahil magkakalayo kami ay alam kong iyon din ang nakasulat sa papel ko (kahit hindi pa ako nagbabasa, pasensya na). May iilan na tumingin sa akin dahil nga, mas matanda na ako sa kanila ng ilang taon ngunit hindi ko na rin pinansin. Basta ba ako'y nag-aaral at pumapasok at humihingi ng pangalawang pagkakataon para sa mga pagsusulit, ay keri. Keri. Keri. Keri.

Biro lang. Ayos lang naman magbiro, 'di ba? Diyata't ako' namamalikta sa mga nakasulat sa papel ko.

Moon. Moon. Moon.

Nanlabo ang mga mata ko. Pinilit kong pumikit ng paulit-ulit para pigilan ang mga luhang nagbabadya. 

Hindi. Hindi ako pwedeng maiyak sa mga ganitong sitwasyon. Hindi maari, hindi pwede.

Wala akong karapatan.

the sun loved the moon so much
he died every night to let her breathe

- anonymous

---

"Huwag ka na lang kayang maging Earth? Araw na lang para mas poetic, 'di ba?"

"If I were to be the sun, we wouldn't cross paths except for eclipses, you dummy."

---

and she was like the moon, so lonely,
so full of imperfections,
but still managed to shine
in times of darkness and hopeless solitude

- anonymous

---

"Oh my god. Uutot ako!"

"What?!"

"I said I'd be farting! I'm sorry!"

"...."

"Why are you laughing?! Cover your nose! Ang baho!"

"..."

"Stop staring at me! I'm just human!"

"..."

"Faulkerson, stop laughing!"

"I love you, Mendoza. Really."

---

and i tell myself, a moon will rise from my darkness

- Mahmoud Darwish

---

"You can tell me anything, Faulkerson. Really. I wouldn't mind."

"..."

"When I told you I loved you, I love you. No buts. No because. No whys."